Kurduğunuz cümlelerin anlamsızlaştığı anlar vardır. Anlatmak istediklerinizi anlatamadığınız anlar gibi... Biz gazeteciler için bir tek fotoğraf karesinin ne denli önemli olduğunu anlatmaya gerek yok.
Dakikalarca bakıp gözlerinizi alamadığınız fotoğraf kareleri bazen çok şey anlatır.
Önceki gün ajansların servis ettiği bir fotoğraf vardı...
Saatlerce fotoğrafı inceledim.
Her detayına defalarca baktım...
Bir taraftan duygu seli ile birlikte gururum okşandı...
Adana'da şehit yakınlarına 'Devlet Övünç Madalyası ve Beratı'nın verildiği törende bu kare tarihe not düştü.
Birçok foto muhabiri arkadaşımın deklanşöre basmaya başladığı an tüm dikkatler o noktaya odaklandı.
Bir minik şehit kızı ve beratını takdim eden Avrupa Birliği Bakanı ve Başmüzakereci Ömer Çelik...
Sayın bakan Ömer Çelik özenle eğiliyor, bir dizi yerde sol eli sol dizinde, sağ eliyle kızımızın o minik ellerini kavrıyor...
Öpüp başına getiriyor.
Küçük ama içten bir öpücük şehidimize saygıyı evladına sevgisini anlatmaya yetiyor.
Şehit kızı olmanın verdiği gururu anlatmak İçin kelime aramaya gerek yok.
Bu fotoğraf her şeyi anlatmaya kâfi...
Bedeni minik ama yüreği kocaman...
İçten, samimi ve duygusal bir an...
Hayatım boyunca bu kadar etkilendiğim bir kare olmamıştı...
Hem Sayın Bakan Çelik'in içtenliğine hem de minik kızımızın öpülen eline bakışı ve kendinden emin duruşuna...
Yılın en güzel karesi... Ama bir o kadarda güzelliği yaşatanlar var.
İşte bu milleti anlamadıkları nokta bu...
Anlamıyorlar çünkü algılamıyorlar.
Söz konusu vatan ise yediden yetmişe dediğimiz işte tam da bu...
Yedisinde bile yok... Şehidim rahat uyu o minik el vatana emanet...
Sayın bakanım içtenliğinize teşekkür ederim.
Bir el bu kadar mı güzel öpülür...
Bir el bu kadar mı sevgiyle sarmalanır... İki gündür iki gözüm iki çeşme... Tüm şehitlerimize dua, gazilerimize selam olsun...