Bizi biz yapan en önemli özelliklerimizden biri… Öyle ki evimizin dahi en önemli yaşam alanını konuklarımız için hep hazır tutarız. Çat kapı gelmelerine karşı bir tedbirden öte gelecek olan konuğa 'saygı'dır.
Verilen bir 'değer'dir…
Habersiz gelinen eve konuk olunduğunda tatlı bir telaş başlar ev ahalisinde. Misafirin nasıl ağırlanacağından tutun, ikram ve kullanılan dile kadar özen gösterilir.
Bizde misafiri adabıyla ağırlamak kültürümüzün en önemli bir parçası… Hiç bir milletin ya da toplumun yaşam tarzında bu kadar güçlü, kuşaktan kuşağa aktarılan gelenekleri görmek mümkün değildir.
Misafiri ağırlamak kadar onu memnun ve hoşnut etmek en büyük önceliğimizdir.
Tabir yerinde ise kendimizi paralarız… Anadolu'daki gelenek ve göreneklerimizin temel parçasıdır.
Gelen kim olursa olsun hep aynı ilgi ve saygıyı görür. Gelenin kim olduğundan öte 'misafir' oluşudur önemli olan. İster Cumhurbaşkanı ister Başbakan ya da Tanrı misafiri. 'Misafir'de hiçbir ayrım yoktur.
Gelen hep Tanrı misafiridir.
Hepsi aynı özenle ağırlanır… Misafir kapıda karşılanır, gönülden, yürekten, en içten duygularla başköşeye alınır. Misafir yerini aldıktan sonra ayakkabısı hemen düzeltilip kenara konur… Misafirin rahat edebilmesi için her türlü konfor sağlanır. Tüm bunlar ve daha fazlası yapılır yapılmasına… Ancak misafiri üzecek, kıracak en ufak bir kelimenin sarf edilmemesi için tüm özen gösterilir. Kısacası misafirin gelişi kadar gidişi de önemlidir. Misafir ağırlanmaya başladıktan sonra ki tüm süreç 'o'nun içindir.
Konuğu iyi ağırlamamak utanılması gereken bir ayıptır.
Biz, konuğa önem vermeyi, atadan gelen miras olarak görmüşüz, toplum yaşamının sosyal ya da ekonomik, hemen her alanına yaymışız.
Bizim için 'ağırlama', yerine getirilmesi gereken önemli bir görev, 'insanlık ve ahlak sorunudur'. Ya sizin için?