Karanlığı ben bilirim… O karanlığa sürüklenmek istenen ülkenin çocuklarıyız.
Attık mı mangalda kül bırakmayan yiğitleriz… Karanlığı yangın yerine çevirmek isteyenler var. Karanlık senaryoların figüranı olmayalım. Sağduyudan, sevgiden, hoşgörüden, saygıdan uzak durmayalım.
Yarınlar bizim.
Biz yarınlarız… Yarınları inşa edecek olan bu ülke insanı. Bugünlerde bize büyük görev düşüyor.
Bu filmi bu ülke defalarca izledi.
Bu senaryolar her seçim döneminde yazıldı. Oynandı… Film aynı, senaryolarda küçük çaplı değişiklikler olsa da.
Bu oyuna gelmeyelim. Bize bu oyunu bozmak düşer. Bize birlikte Türkiye olmak düşer. Bir kaşık suda fırtına koparmak isteyenlere ne fırsat ne imkan verelim.
Bugünlerde provokatörler iş başında… Ellerinden geleni de artlarına koymuyorlar. Utanıyorum… Sıkılıyorum… İçime kapanmak, kimseyle konuşmak istemiyorum. Kırmaktan ya da kırılmaktan kaçıyorum… Benim gördüklerimi görmüyorsa, anladıklarımı anlamıyorsa anlatmak, yeniden anlatmak nafile. İyi bir iletişimci olduğumu düşünmeme rağmen sıkılıyorum. Hepimiz ayrı bir pencereden bakıyoruz. Temel sorun bu galiba… Birlikte aynı pencereden bakmayı bir denesek… Birbirimize tahammül edebildiğimiz an olsa… İşte o zaman ölümü de acıyı da sevinci, mutluluğu da paylaşacağız.
Bu karanlığı da senaryoyu da biliyorum… İşte o an gözlerim yanıyor. Yangını gözyaşlarımla söndürmeye çalışıyorum.
Yüreğimde derin bir sızı var… Karanlığa gömülmek isteniyoruz. Birliğimize beraberliğimize, istikrarımıza kastediyorlar. Kahrediyorum. Çünkü siyaset üretemeyenler, karanlığa sarılıyor. Karanlığın derin dehlizlerinde kaybolacaklarını bile bile.. Adına da siyaset diyorlar… Ne diyeyim Allah akıl fikir versin.
Bu oyunda rol alanlara kızgın ve kırgınım… Küçük çıkarlarını ülke bekasının önüne koyuyorlar. Yakıp, yıkıyoruz, yok ediyoruz. Biz bu muyuz? Tahrip edilmiş insanlığımız doğaya, çevreye ve her türlü canlıya zarar veriyor.
Kirli ve karanlık atmosferin içinden insanlığımızı çekip çıkartalım. Bozalım bu oyunu… Bu işler yakıp yıkmakla olmuyor… 'Ben lafa değil icraata bakıyorum...'