Ve... Yılın son günü, son yazısı.
Bir yılı daha tüm yaşanmışlıklarıyla geride bıraktık. Yeni yılı umut, beklenti ve hayallerle karşılıyoruz.
Her yeni yıl heyecan, sevinç ve beklentilerle dolu. Bir önceki yıldan farklı olacak kuşkusuz.
Öyle de olsun istiyorum… Bireysel umutlar yeşerecek, aile ile ilgili düşler kurulacak, kentsel beklentiler artacak, ülkenin durumu için daha iyi dilekler konuşulup dünya adına hep güzelliklerden yana sohbetler koyulaşacak.
Soğuk ve karlı yılbaşı geceleri hiç aklımdan çıkmıyor. Yaşlanıyor muyum, neyim... Birkaç gün önce yaşa dair yeni bir sayfa açtım. 40'lı rakamları birer birer çıkıyorum.
Çocukluğumun yılbaşlarını hatırlıyorum. Metrelerce kar altında karşıladığım yeni yılları. Çocukluk yıllarımın yılbaşları daha yalın daha güzeldi. Mütevazı ev ortamlarında kutlanır. Varsa siyah beyaz ekran gecenin en iyi eğlence aracıydı. İletişim araçları bu kadar gelişmediği için günler öncesinden 'yılbaşı kartları' ile karşılıklı kutlamalar başlardı.
İşte o kartlar özenle de saklanırdı. Gönderilen şehrin portresi revaçta olsa da Noel Baba'nın kızaklı figürleri ve kar kaplı şehir en popüler olanlarıydı. Şimdileri anlatmaya gerek yok bile… Lütfen Allahım!
İnsanlar artık hayatlarından şikayet etmek yerine onu güzelleştirmeye çabalasın ve sahip oldukları için şükretmenin önemini kavrasınlar. Birçok insanın sokaklarda yaşadığını, açlıktan ölmek üzere olduğunu, hastalıklarla mücadele ettiğini unutmayıp, sahip oldukları için şükretsinler.
Şükretmek din olgusunun dışında bir erdemdir. Sahip oldukları için şükreden tok gözlü olmayı da, küçük şeyleri kendilerine dert etmemeyi de bilirler.
Bu insanlar daha pozitif, daha yaşam dolu ve neşeli olurlar. Bunlar benim dileklerim... Yeni yıl, yeni umutların yeşerdiği, barut kokularının olmadığı tüm insanlığın barış içinde yaşadığı bir dünya olsun… Yarın yeni bir güne, yeni bir haftaya ve yeni bir yıla uyanacağız… Tüm güzellikler üzerinize olsun…