Artık yeni bir döneme giriyoruz. Çok üzüldük, kızdık, uğraştık ve NİHAyeT, yine büyük bir turnuvanın, en gözde ekibi olma işini üstümüze aldık.
Eleme gruplarının en kolayından böylesine finaller yaparak çıkma başarısını da zaten bizden başkası gösteremezdi. 2008'de sahaya çıkmaya hazırlandığımızda da ne yapacağımız belli olmayacak. Rakiplerimiz korkalım mı, sevinelim mi diye endişe edecekler. Çünkü "biz" kolayı sevmez, zora girer, sonra zirveleri aşar, düz yoldan gitmez, viraja hızlı gireriz. Adamlar hangisi düşünüp, neyin tedbirini alacaklar. O günü nasıl yaşadığımız belli değil ki.
En büyük handikabımız, aslında en büyük silahımız; istikrarsızlık.
Takım olarak iyi olma gibi bir özelliğimiz yok zaten. Böyle düşünen hocalarımız da olmadı. Her zaman kulübelerinde bir joker (Tümer, Sergen) bulundurdular. Takım işini beceremezse, onlar yapsınlar diye kahramanlar üretip, piyasaya sürdük. Adamlarımız oynadığı için, çoğu zaman "adam gibi" oynayamadık.
HADİ FUTBOL BAYRAMI YAPALIM
Bunun için 2008 bize yeni bir dönem açacak. Çünkü bu kez zafer sarhoşu değiliz. Aksine öz eleştiri yapma, doğru analizlerle yenilenme zamanının geldiğini biliyoruz. Eğer bugün ülke olarak Fatih Hoca konusunda ikilemler yaşıyorsak, gerçekten de çıtamızı yükseltmişiz demektir. Bu saatten sonra futbolumuz için ya hayalci statüsüne geçeceğiz, ya da her göreve gelene ateşten gömlek giydirip, bir takım yaratmasını bekleyeceğiz.
Bosna'nın teslim olmadan yenildiğini söyleyip, hakkını teslim edelim. İlk yarının sonlarına doğru yıldızlarımızın (Hamit, Arda) binbir zahmetle dokudukları atağı gole çeviren Nihat ile "NİHAyeT" diyerek maçın seyrine keyfimizi kattık. Sahadakilerin kendine hizmet etmesini beklemektense, kendilerinin formalarına hizmet etmesini düşünenlerden oluşan bir takım istiyoruz. Ali Sami Yen'de bir prosedürü tamamladık. Önümüzde sekiz ayımız kaldı. Hazırlanmak, düşünmek ve düzelmek için yeterli zaman. Hiçbir devrim kansız, hiçbir değişim de acısız olmamış. Biz limitimizi geçen sekiz ayda doldurduk. Bugünü bayram yapalım; Futbol bayramı
