21'inci yüzyılda "Libya'da ne işimiz var" ya da "Suriye'ye girmekten başka işimiz kalmadı mı" diye soranlara cevap bulmak tabii ki çok kolay değil... Ama bunların dedeleri 15'inci yüzyılda "Konstantiniye'de ne işimiz var" ya da "Belgrad'ı almaktan başka işimiz kalmadı mı" diye sorsalardı, acaba başlarına neler gelirdi?

Türkiye'nin ağırlığı
Tarihi tekerrür diye tarif edenler herhalde şimdi "Görüyorsunuz işte, Türkiye olmadan Berlin Konferansı da olmaz" diyorlardır. Bundan önceki Berlin Konferansı (1884- 1885) bir anlamda Osmanlı'nın Avrupa'dan uzaklaştırılmasının da simgesiydi. Aynı zamanda Avrupalı emperyalistlerin Afrika sömürgelerini paylaşmalarının da ilk adımıydı. Şimdiki Berlin Konferansı ise, başta Libya olmak üzere Avrupa'yı da ilgilendiren her konuda Türkiye Cumhuriyeti'nin ağırlığını tescil edecektir.

Bismarck'tan Merkel'e
Yeni Berlin Konferansı'ndaki aktörler ise, eski Berlin Konferansındakilerden oldukça farklı. Mesela şu Angela Merkel bundan 150 yıl önce doğmuş olsaydı, Bismarck'ın koltuğunun mirasçısı olabilir miydi? Ya da Fransa'nın Macron'u, Belçika'nın ırkçı kralı Leopold'ün devamı olabilir mi? Acaba Putin'in bedeninde geçen çağın hangi aktörünün ruhu üslenmiştir?

Hafter akıllı olsaydı
Bizi Berlin'de temsil eden Cumhurbaşkanı Erdoğan, yüklendiği her görevin hakkını veren bir kişi... Aslında Libya'nın korsan generali Hafter, Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın gerçekçi bir tahlilini yapmış olsaydı, bu kadar rahat hareket edemezdi. Ayrıca İranlı general Süleymani'nin kaderi üzerinde gerekli değerlendirmeleri yapan hiçbir korsan, asla rahat etmemelidir. Şu anda dünya üzerinde Trump adında bir kişinin Amerika'yı temsil ettiği ve yönlendirdiği asla gözden kaçırılmamalıdır.

Sonuç belli
Sonuçta bu son Berlin Konferansı bizim için bir nefes alma alanı oluşturacağı için, dikkatle değerlendirilmelidir. Bu alanı kimseye kaptırmayacağımızı da herhalde en fazla Yunanlılar bilmelidir.