Üç erkek çocuk...
Yağmurda saçak altına sığınmışlar, ellerindeki çeyrek ekmeklerin içini birbirlerine gösterip gülüşüyorlar.
"Kokoreci koklatmışlar" diyor biri, "Kokoreç kokan domates ve baharat yiyoruz."
Kaç lira verdiklerini soruyorum...
190 liraymış...
Sekizinci sınıf öğrencisi üçü de...
Gülüşüp itişmelerine takılmak yanlış olur; aslında günümüzün çöken "ticaret ahlakı" üzerine fena hâlde yaralayıcı bir ders alıyorlar...
Hemen yakında bir yer işaret ediyorum, bari oradan yeseydiniz, biraz içinde kokoreç olurdu diye...
"Alıştık abi" diyor biri; "Bizim kantinde de böyle, sucuk yok, salam yok, kaşar yok ama adı karışık tost."

***

Tam bunun üzerine...
Salı günü Yüksel'in (Aytuğ) çarpıcı yazısını okudum...
Isparta'da bir okul kantininde 55 liradan satılan karışık tostun feci fotosunu da koymuş...
Ekmeğin arasına zar gibi tek dilim sucuk konulmuş. Etrafında ne olduğu tam anlaşılamayan birkaç peynir kalıntısı ve bıçak ucuyla sürülmüş salça var...
"El kadar çocuğa bunu reva görenden kaliteli mal mı bekleyeceğim? Çocukların okul çağında sağlıklı beslenmeleri adına nutuk atacak filan da değilim" notundan sonra yüzümüze tokadı çarpıveriyor Yüksel: "Helal kazancın esas, dürüstlüğün erdem olduğuna o tostu yiyen çocuk nasıl ikna edilebilir?"

***

Diyeceksiniz ki...
Ucuz o tost, bizimkilerin okulunda karışık tost 90 lira...
Diyeceksiniz ki...
Her yerde böyle, geçen gün pek meşhur bir zincir büfeden 150 liraya karışık tost getirttim işyerine, içinde sadece tek bir sucuk dilimi vardı, peynirin varlığına da emin değilim...
Tamam!
Ama yahu bir durup sarsılmak gerekmiyor mu?
Herkesin birbirini tokatladığı ticaret dünyasının uygulamalı ahlaksızlık derslerinden uzak tutamıyor muyuz çocuklarımızı?

***

En fenası ne biliyor musunuz?
Boş vermişlik...
Ergen davranışları üzerine yapılan araştırmalar da geleneği doğruluyor; yetişkinlerin "Boş verin, bu işler hep böyle!" söylemleri çocukların sosyal gelişimini çok kötü etkiliyor.

***

NOT DEFTERİ
Ben eski bir insanım. Anlaşmamıza imkân yok. İnsanların paradan başka şeylerle de mesut olacaklarına inanarak yaşadım. O kanaatle öleceğim... (R.N. GÜNTEKİN / Yaprak Dökümü)