Gelecek nasıl gelecek?
Gündelik hayata bakmak daha doğru fikir verir.
Bana sorarsanız, ezberlerine yaslanmadan bugünün çocuklarına bakanlar, gideni ve geleni anlarlar.
Biraz bundan da konuşalım mı?
Mesela, torunlarımmış gibi sevdiğim iki sevimli minikle dev akvaryum gezimi anlatayım mı?

***

Bu çocuklar ile gencecik anne babaları arasında bile temelden farklılıklar var.
Bir kere çok patırtılı bir heyecanları var.
Hele zarif bir hızla camekan koridorun bir yanından ötekine geçiveren vatozları görünce kalplerinin nasıl çığlık çığlığa çarptığına şahidim.
Ama bütün patırtı ve odaklanmaları birkaç saniye sürüyor.
Çünkü hep daha yeni, bir sonraki yeni, daha daha heyecan verici olan peşindeler ve hemen bir sonraki su tankına koşuyorlar.
Balıkların karşısında ağzı bir karış açık kalakalanlar kim derseniz, tabii ki çocuklar değil, onları gezmeye getirmiş yetişkinler.

***

Hayvanlar hakkında bilgi veren panolar belli ki yetişkinlerin işine yarıyor.
Benim üç buçuk yaşındaki tatloşum zaten her yeni bölüme geldiğimizde parmağıyla işaret edip türlü çeşitli su canlılarının adını söylüyor. Çoktan resimli kitaplar ve çizgi filmlerden öğreneceğini öğrenmiş.
Oysa ben de "tanıtma" konusunda hava yapmaya hazırlanmıştım.
Bu hevesimi anca "İguana neden timsahla kertenkele arası bir şey?" sorusu karşısında tatmin edebildim.

***

Peki dev akvaryum gezimiz boyunca hangi bölümde uzun uzun kaldılar, derseniz...
O nokta düşündürücü...
Birincisi...
Tabletler üzerindeki balık resimlerinin dijital fırça darbeleriyle boyandığı bölümden ayrılmak istemediler. Belli ki, gerçek hayvanların amaçsızca dolaştıkları su tankları değil, "dijital eğlence" onları kendine bağlıyordu.
İkincisi...
Tam çıkış kapısına yakın bir yerde karşımıza çıkıveren koca timsah karşısında donakaldılar.
Hayvanın dehşet veren biçimi miydi etkileyen?
Hayır! Daha çok küçücük bir yerde koca gövdesiyle sıkışıp kalmışlığıydı...
Anladım ki, "hayvanat bahçeleri" eziyetinin gönüllü izleyicisi olmayacak bu kuşak.

***

Sonra gezinin onlar için en keyifli bölümü geldi.
Abla kardeş aynı anda söylediler: "Oh be, nihayet sıra patates ve hamburgerde!"
Yazacak daha çok izlenimim var ama yerim yetmiyor.
Ama görüyorsunuz...
Çocuklar hem şekilleniyor hem de içten içe geleceği şekillendiriyor.

Bu köşe yazısını aşağıdaki linke tıklayarak sesli bir şekilde dinleyebilirsiniz