Bu satırları pazar günü öğle saatlerinde yazıyorum...
Siz pazartesi İstanbul seçimi belli olduktan sonra okuyacaksınız...
Biliyorsunuz...
Siyasi tarafı apaçık biriyim ama siyasetçi değilim.
Dolayısıyla hayata ve topluma karşı tutumum siyasi kanaatımdan önce bu dünyada insan olarak durduğum yerden ve dayandığım gelenekten ilham alıyor...
O yüzden işte...
Bu köşede "balkon konuşması" yapmak işim değil, olsaydı da zaten hiç içimden gelmezdi.
Seçimin sonucu ne olursa...
Kim kazanırsa, kazansın...
"Seçim geçip gitti, şimdi sükunetle işimize bakalım" diyemeyeceğim konular var...
Birini bugün buraya not düşeyim...
Hani bu toplumdaki bütün varlıkları, eğitimleri, halleri, yerleri "kutuplaşma/kutuplaştırma" üzerine kurulu olan ve fakat Türkiye'nin tertemiz kendi halinde insanlarını sürekli "kutuplaşmak"la suçlayan bir tayfa var ya...
Onlara artık istedikleri gibi davranmayan ne olsun?
Hele yazı geçirmek için gittikleri köylerinden İstanbul'a oy atmaya gelen otobüs dolusu ninelerin, dedelerin fotoğrafının altına "bu fotoğraf resmen kokuyor, çorap kokuyor, köy peyniri kokuyor" yazan pisliklere ergen deyip geçmeyeceğim artık.
Sabah akşam halka nefret kusup sonra her şeyin çok güzel olmasını bekleyenlere saf muamelesi yapmayacağım.
FETÖ'cülerle bile bile yatıp kalkıp sonra uyarılınca "ayy nerden bileyim" diye sırıtanları asla hoş görmeyeceğim.
Halkın sırtından ün kazanıp halka siyaset cakası satan uyanık "artiz" tayfasını artık hafife almak yok!
Kutupsa, kutup!
Artık böyle!
Hele hele şu kritik dönemde hiç utanmadan çıkıp "Türkiye, Doğu Akdeniz'de ne arıyor?" diyen, "Bize hava savunma sistemi niye lazım?" diye soran satılmışlara çok ağır laflarım var da...
Burada olmaz.
İsteyen "not"unu alsın!