Bayramlar geldiğinde durmadan yardımlaşmadan söz etmeye başlıyorsak, bir yerde bir yanlış yapmışız da düzeltmeye; bir gedik açmışız da örtmeye çalışıyoruz demektir. Paylaşsaydık, yardıma ihtiyacı olan kalır mıydı?

***
Merhamet duygusu, adalet ve mahcubiyetten ayrılabilir mi?
Merhameti "acımak" sanmak, iyiliklere tırmanan bir merdivenin ilk basamağında takılıp kalmaktır.
***
Ne dersek diyelim, dünya ezip bozuyor bizi; modern hayat itip kakıp değiştiriyor...
Bayramlar geldiğinde şehirden kaçan tatilcilerden değilim. Fakat apaçık olan şey şu: Her bayram biraz daha "içime" kapanıyor; aile ziyaretlerinin hemen ardından eve kaçıyorum. Tanıdığım birçok kişide de aynı şeyi gözlemliyorum. Ortaya konuşmak, iddialı laflar etmek yerine bu gerçekle yüzleşip nedenini, nasılını anlamak gerek.
***
Sabah evden çıktım. Azıcık yürüdüm.
Aman Allahım, işte hazan yaprakları! Nasıl da renk cümbüşü! Küçücük yaprakların çöp konteynırları ve park edilmiş arabalarla dolu bir alanı Yahya Kemal'in "hazan bahçeleri"nden birine dönüştürmesi mucize gibi bir şey... Durdum. Yerdeki yaprağı elime aldım. Çıt diye kırıldı.
Kurumuştu. Rengi ateşte unutulmuş limon kabuğunu andırıyordu. Çok güzeldi. Ve güzelliği ölümden kaynaklanıyordu. Duvarın üzerinden sarkan henüz yeşil sarmaşıklara baktım. Kasım sonuna kadar böyle diri kalacak, sonra onlar da güzelleşerek veda edeceklerdi.
***
Modern hayat "bitiş"lerin bir tür "hata" veya "arıza" olduğu fikri üzerine kuruludur. Tabiat her sonbahar bunun doğru olmadığını hatırlatıyor. Bitişin, ayrılığın, ölümün de kendine has bir güzelliği var.
***
Bunca ıvır zıvır yalan, bunca uydurma hikâye niye? Sevilmek için mi? Belki!
Fakat en çok da kendini sevmek için söyleniyor yalanlar. Günümüzün yalancıları tam da bu yüzden yalanlarına herkesten önce inananlardan oluşuyor.
***
"Bu gömlek bana çok yakıştı" der gibi, aklından şöyle geçiriyor: "Bu yalan bana çok yakıştı!"
MERAKLISINA NOT: (Pazar notları yok bu kez. Bayrama özel notlar var.
Bazıları yeni, bazıları eski notlarımın gözden geçirilmiş hali.)