Bir manifesto metni imzaya açıldı. "İklim Değişikliği Tehdidine Karşı İstanbul Manifestosu."
Deniyor ki...
Kavurucu orman yangınları, Karadeniz ve Akdeniz'de ani sel baskınları, Güneydoğu'da sinsi kuraklık, ülkenin tamamında azalan yeraltı suları... Bunların hiçbiri rastlantı ya da 'münferit' vaka değil.
İklim değişiyor ve bu durum ekmeğimizden suyumuza, hayatımızın her yönünü etkiliyor.
Çok geç olmadan üzerimize düşen sorumluluğu almalı ve çözümün bir parçası olmalıyız.

***
23 Mart'ta kamuoyuna duyurulan bu seferberlik manifestosunun ilk imzacıları arasında Adalet Ağaoğlu, Yaşar Kemal, Sezen Aksu gibi isimler de var.
Keşke manifesto toplumun bütün kesimlerinden ilgi ve destek görebilse...
Fakat orası biraz kuşkulu.
Neden?
Yoksa çevre sorunlarına duyarsız mıyız?
Geçen gün radyoda dinledim...
Akademisyenler konuştular ve bu konularda "nasılsa birileri ilgilenir, sorunu çözer" tavrı takınıldığını söylediler.
Hatta bazı uzmanlar "sokaktaki insanın çevreyi dert etmediğini" iddia etti.
Doğru mu bu? Hayır!
***
Herkes dehşetin farkında!
İklim değişikliğinin, suların ve havanın geleceğinin tehdit altında olduğunu iliklerine kadar hissediyorlar.
Ama çok "pis" bir gerçeğin de farkındalar!
Medyada boy gösteren çoğu uzmanın laf tam o noktaya gelince yutkunup geçiştirdiği o gerçeği çok iyi biliyorlar.
Sorun "çevre"de değil, ekonomiktoplumsal düzende. Bu kapitalist büyüme ve kalkınma iştahı; tüketim manyaklığı ve doğal kaynaklar üzerindeki iktidar savaşı sürdükçe ekolojik sorunlara hakiki bir çözüm bulunamaz.
Sokaktaki insan sessiz kalıyorsa eğer...
Çevreyi, iklimi, suyu, havayı umursamadığından veya çevre sorunlarının farkında olmadığından değil...
Bir başka düzen, bir başka hayat tarzına dair umutsuzluğundan.