HEP aynı şey oluyor!
Aşırı neşeli halin çoğu zaman derin bir hüznün maskesi olduğunu...
Kıpır kıpırlığın aslında bizi teslim alan can sıkıntısı ve "durgun" ruh halini kendimizden bile saklamaya yaradığını...
Anlayıp kabullenmekte toplumca zorlanıyoruz.
Dün karşılaştığım herkes Defne Joy Foster'in aylardır twitter'a yazdıklarındaki hayal kırıklığı, sıkıntı ve hüzün imalarını konuşuyordu.
Oysa böyledir! Şımarıklık der, geçeriz ya bazı şeylere...
Aslında o kişinin bize değil, hayata şımarmak, hatta hayat tarafından şımartılmak istediğini dikkate almayız.
Ah Defne!..
"Yok Böyle Dans"ta sürekli "bırakın beni, yormayın, gideyim" havasındaydı.
Buymuş meğer!
Allah rahmet eylesin!