Hukuka saygı duymak mı, hukuka inanmak mı? Davayı kazananlar hukuka inanır. Davayı kaybedenler hukuka saygı duymaya zorlanır.

***
Hukuka saygı duymak... Ne çok kullanılır, ne çok yüceltilir bu ifade! Tamam! Hukuka saygı duyarım ama adaleti de severim.

***
Mahkeme salonlarında "adalet mülkün temelidir" yazar. Peki adalet hukukun neresidir, neresindedir? Daha doğrusu... Adalet orada mıdır?

***
Gece... Kaloriferler söndü mü ne! Evin içerisi bir anda soğudu... Hırka mı giysem? Açtım bilgisayarımı, geçen yazdan kalma fotoğraflara baktım. Yaz fotoğraflarına bayılırım. Sıcaktırlar. İnsan ısınır.

***
Kafenin kapısı açılıyor. İçeri hoş bir sarışın kadın giriyor. Bütün gözler ona çevriliyor. İlginin kaybolması ve herkesin eski haline geri dönmesi epey zaman alıyor. Yanımdaki arkadaşıma (30'larının sonunda bir erkek) dönüp "içeri giren hoş bir esmer olsaydı, yine aynı şey olur muydu; bütün gözler bir anda üzerinde toplanır mıydı?" diye soruyorum. Gülerek cevaplıyor: "Bir esmer kapıdan girince görünmeyebilir bile... İlgiyi üzerine toplaması zaman alır. Ama güzelliği bir kez fark edildi mi, kalkıp gidinceye kadar gözler üzerinde kalır."

***
Size de oluyor mu? O üşüme ve ürperme hissi gelip sarıyor mu sizi de? Hani ben aslında anne babamdan olmamışım hissi... Büyük, çok büyük, tanımlanamayacak kadar büyük bir varlıktan kopmuş, kaybolmuşum hissi... Nedeni belirsiz bir "terk edilmişlik" acısı sanki... Dünya "cami avlusu" ve vakit gece...

***
Kötüleri iyi, yalancıları dürüst sananlarla "bu kadar da saf olunur mu?" diye dalgamızı geçeriz... 1959 yılında Max Frisch'e yazdığı bir mektupta değerli saydığı kişilerin adilikleriyle yüzleşmekten yorulduğundan söz ediyordu Paul Celan. Ve şöyle soruyordu: "Ama insanlara olan inancını koruyan kişi saflığından vazgeçebilir mi?"

***
"Bu aşk beni çok yordu" diyor. Sevilmek için kan ter içinde çırpındı çünkü. Bunu sevmek sanıyor.

***
Sevgilisi hiç yanından ayrılmasın istiyor. Kıskançlık değil bu. Tüketme iştahı. İlişkinin bir ömrü varsa eğer, hızla sonunu görme arzusu belki de...