Yarışma odasının dışında da büyük bir heyecan dalgası gözledim. Gruplar halinde oturup bekleşen gençler bazen türküleri bir ağızdan söyleyip biraz rahatlamak istiyorlar belli ki. Dertleşenler, tez zamanda iç içe olanlar oluyor.

Esas neden ne?..
Bu gençlerden bazılarıyla ben de oturup konuştum dakikalarca. En çok hoşuma giden daha önceki yarışmalarda alıştığımız; "Benim cok acıklı bir hayat hikâyem var" muhabbetine girmemeleri. Buraya gelişlerindeki asal neden belli ki türküleri, halk müziğini gerçekten de çok çok seviyor olmaları. Bu bile çok şey değil mi?..