Karikatürcü Tan Oral, T24 sitesindeki "Saydam Satranç" başlıklı yazısına taşları saydam malzemeden yapılmış bir satranç takımının fotoğrafını koymuş.
Bu görüntü bana, içerikten ziyade ilişkilerin önemini düşündürdü. Saydam taşları "özü -sözü bir" siyaset aktörleri, opak taşları ise "üç kâğıtçı" siyaset aktörleri olarak düşünün...
Sonuç: Oyun değişmiyor! Yani oyunu belirleyen, taşların malzemesi değil, taşlar arasındaki ilişkiler. O ilişkiler aynı kaldıkça, oyun sürüyor.
Buradan bir adım öteye gitmeme ise milletvekili İdris Bal'ın sözleri sebep oldu:
"IŞİD terör örgütü ama PKK da terör örgütü. Operasyon yapılacaksa bütün terör örgütlerine karşı yapılmalı. Aksi halde bu süreç PKK'yı meşrulaştırırsa kimse şaşırmasın" demiş Bal.
Önce şunu söyleyeyim: 1) Ortadoğu'daki "terörist denilen" grupların tamamı ortadan kaldırılsa, herhalde nüfus yarıya iner. 2) "Bütün terör örgütlerine karşı savaş açmak" diye bir şey olamaz. İmkânlar sınırlı. O halde hedefi daraltmak gerekir. 3) Zaten devletler de ikiyüzlü; hepsinin kendi teröristi var.
Gelelim IŞİD ile PKK'yı, sadece şiddet kullandıkları için aynı kefeye koyma yanlışına: PKK neticede ulusalcı bir örgüt. Bu sayede 30 küsur yıldır ayakta ve Ankara ile pazarlığa oturabiliyor. PKK'ya talep ettiği hak ve yetkiler verildiğinde sorun bitecek.
IŞİD ise "amorf" bir örgüt. "Din ve mezhep" adına öldürüyor ama neyi, ne kadar istediği belli değil. Böyle davranmayıp, "Ben Irak'ta ezilen Sünnilerin hakları için mücadele ediyorum" deseydi, bir miktar şiddete başvursa bile kabul görürdü.
Özetle: Mevcut "ilişkiler ağında", IŞİD kötü, PKK ise iyi çocuk pozisyonunda... Bal yanlıştan hareket etmesine rağmen, doğruya varmış: Süreç sonunda PKK meşrulaşırsa şaşırmayacağız.