Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, Danimarka ziyareti esnasında ilginç mesajlar verdi. Bazı gazeteler "Dış komploya inanmıyorum" sözünü manşet yaptı.
Cumhurbaşkanı Gül, örneğin Gezi olaylarını kastediyorsa... Bence de olayların başlangıcında komplo yok: Gezi parkının otel ve AVM olmasını istemeyen gençler, gösteriye başlıyor... Daha sonra da polisin gereksiz ve sert müdahalesi oluyor... Ve olaylar büyüyor.
Eğer bir "dış parmak" varsa, ancak ondan sonra devreye girmiştir.
Zaten hep böyle olur... Mesela PKK'nın geçmişini hatırlayın: Kürt halkına ağır baskılar yapılmasaydı, Öcalan gibi birtakım Kürt gençleri silaha sarılmazdı.
Ne vakit ki PKK palazlandı... İşte o zaman, başta Suriye olmak üzere diğer devletler, "Buradan bize de mama çıkar" diye ellerini ovuşturmaya başladı.
Günümüze dönersek... Başbakan Erdoğan'ın izlediği (bilhassa) dış siyasetten hoşlanmayan odaklar, işte bu tip olayları kullanarak devreye giriyorlar.
Dikkat ederseniz Gezi'de polis müdahalesi olur olmaz ABD yönetimi "gösteri hakkı", "ifade özgürlüğü" gibi kavramlar üzerinden Ankara'yı eleştirmeye başladı.
Diyeceksiniz ki, "Bunlar demokrasinin çok önemli değerleri... O halde sorun nerede?"
Sorun şurada: Örneğin ben, Suudi rejimini de o kavramlar üzerinden eleştiriyorum. ABD ise bu değerleri dümdüz etmiş bir Suudi rejimine ses çıkarmazken, Ankara'ya eleştiri yağdırıyor.
Böylece söz konusu değerlerin, uluslararası siyasette kullanıldığını anlıyoruz.
Özetle: Önce içeride bir bozukluk, bir yanlışlık, bir kötü gidiş olur... Ardından "dış parmak" devreye girer. Şunu iyi bellemek gerekir: Dış faktör insanları dağa çıkaramaz. Ama bazı insanların isyan etmesine yol açacak hatalar yapılırsa (ki Türkiye'de bolca yapılıyor)... İşte o zaman dış etkiye açık hale geliyoruz.
Not: Bu yazı bir girişti. "Dış parmak" konusuna devam edeceğiz.