Arka koltukta oturan olan Batu Beyin sesi soluğu çıkmıyordu. Meraklandım. Bir an dönüp baktım: Bir kitabı inceliyordu ciddi ciddi.
"Ne yapıyor" diye sordum babasına. "Sanat kitabı okuyor" dedi. Sanat kitabı mı? Beş yaşında mı?
Arabadan inip bir yere oturduğumuzda baktım: Çocuklar İçin Sanat Kitabı... Karıştırdım. Sanat tarihinin belli başlı 30 eserinden söz ediyordu kitap.
Sanatçı o resmi hangi teknikle ve niye yapmıştı? Kitap ayrıca resimlerden detaylar alıp gayet anlaşılır bir dille açıklıyordu.
İnternete baktım: 7-14 yaş aralığındaki çocuklar için sanat eğitiminde bir numaralı kitaptı. Ödüller kazanmıştı. Türkçe'ye 2006'da çevrilmişti.
Vay canına. Benim 15-16 yaşımda öğrendiğim şeylerle Batu Bey ve arkadaşları, (iki kere demode tabirle söylersek) okumayı sökmeleriyle birlikte tanışıyordu.
Geçen gün Yapı Kredi Yayınları'nın vitrinine bakıyordum. O da ne? Çocuklar İçin Türkiye Güncel Sanatı adlı bir kitap çıkmış. Hazırlayanlar (sanatçı) Halil Altındere ve (yazar) Süreyya Evren.
Düşünün: Klasik sanatı, moderni, çağdaşı geçmişiz de, gelmişiz güncel sanata...
Güncel sanat diğerlerine göre daha politiktir ve aktüel meselelerle ilgilenir. Kitap, çok doğru bir yaklaşımla, yerli sanatçılar ve eserlerini anlatıyordu.
Bir bu kitapları okuyan çocuklara bakın... Bir de İstanbul Bienali, Contemporary İstanbul, Anish Kapoor Sergisi gibi sanat etkinliklerine laf edenlere...
Bilenle bilmeyen bir olmuyor azizim.