Öcalan ile anlaşmak zor değildi. Nihayetinde özgürlük hayalleri kuran bir tutuklu... 4 Nisan günü 65 yaşına basacak. 35 yıl önce başlattığı hareketin, az-çok başarılı olduğunu görmek istiyor. Asıl kritik olan Kandil... Onlar özgür, silahlı ve dış etkilere açık.
BDP heyetine, Murat Karayılan'ın söyledikleri medyaya yansıdı. Mesela şöyle diyor:
"Önderliğimizle paylaşma gereğini hissettiğimiz hususlar var. Aslında kesin ve net bir karar için sadece BDP'lilerin gidip gelmesi yetmemekte. Doğrudan bir ilişkiye ihtiyaç var."
Yani Karayılan, Apo'nun mektuplarını ve BDP'lilerin değerlendirmesini yetersiz buluyor. Niye? Çünkü pozisyonlar farklı...
Meclis'ten şöyle bir karar çıksa: "Apo serbesttir, siyasete girebilir... Ama Kandil'deki yöneticiler İskandinav ülkesine gidecek."
Öcalan bunu kabul eder mi? Güvenirse eder. BDP kabul eder mi? Elbette eder. Kandil ise anında "Savaşa devam" der.
Bu yüzden, Kandil ile kader-çıkar ortaklığı yapmış birilerinin, Apo ile görüşmesini istiyor Karayılan...
Cevabını aradığı temel soru: "Apo bizi satıyor mu? Satmıyorsa tam olarak nasıl bir anlaşma yaptı?"
Sürecin özü, Kandil'i ikna edebilmek...
Milli medyacıya not: İkiyüzlülük etme. "Sorumlu yayıncılık yapmalıyız" diye memur ağzıyla konuşma. Öcalan'ın, Kandil'e ve Avrupa'ya gönderdiği mektupları okumayı istemez misin? Bal gibi istersin! Kaç kere söyledim: "Medyayı kamu yararı değil, kamu merakı ilgilendirir." Belgeleri korumak devletin işi; senin değil. Hem zaten internet var.