Sanata sıkça değinmemi bazı okurlar eleştiriyor. Siyasi yorumlara ağırlık vermemi istiyorlar. Halbuki sanat, siyasetin uzağında değil ki! İşte basit bir örneği...
Dün gelen bir e-postada... Mossad'ın uzantısı olduğu düşünülen Debka File sitesinde yer alan bir haberin çevirisi vardı...
Özetle şöyle diyordu: "Suriye'de kimyasal savaş başlayabilir... ABD isyancıları bombalayabilir."
Soru: ABD şimdiye kadar destek verdiği muhalefeti niye bombalasın? Aslında böyle bir gelişme, okurlarımız için şaşırtıcı olmaz. Daha önce ne demiştik? (16 Ekim)
1980'lerde Afganistan'a gönderdiği Stinger füzeleri nasıl hiç istemediği ellere geçtiyse... ABD bugün de muhalefete verilecek ağır silahların, Özgür Suriye Ordusu'nda savaşan El Kaideci militanların eline geçmesinden korkuyor.
Nitekim Debka'daki mantık tam da bu: "ABD'nin iki gün önce terörist ilan ettiği El Kaideci 'Nusra' grubunun 3 bin militanı Suriye'de savaşıyor... Nusracılar, Esad'ın kimyasal silah depolarının çok yakınında... Eğer grup kimyasal silahları ve Scud füzelerini ele geçirirse... Roller tersine dönecek: Birincil tehlike El Nusra olacak ve ABD önce onları bombalayacak..."
"Sanat bunun neresinde" diyeceksiniz... Yukarıdaki e-postadan sadece 3 dakika sonra, Plato Sanat'ta 20 Aralık'ta başlayacak Son (The End) isimli serginin haberi geldi.
"Dünyanın sonu" fikrini işleyen sergide... Dilek Gökçen Açay, Alpin Arda Bağcık, Egemen Bostancı, Buğra Erol ve Volkan Kızıltunç'un eserleri yer alıyor.
Bağcık'ın 'Zyprexa' adlı resmi yukarıdaki haberin devamı gibi değil mi?
Not: Zyprexa, şizofreniye karşı kullanılan ama yan etkileri fazla, hatta öldürücü olabilen bir ilaç. İlaç ya da silah, kendimizi korumak için ürettiklerimiz yine bizi vuruyor.