Haftaya sergi açılışıyla değil, bir konserle başlamalıyım dedim. Pedro Almadovar'ın filmleri sayesinde keşfettiğimiz Luz Casal, Aya İrini'de söyleyecekti. Twitter'da Naim Dilmener'in de tweet'lerinin etkisiyle apar topar bilet aldım. Hemen söylemeliyim, Aya İrini bazı klasik müzik konserleri dışında bütün etkinliklere kapatılmalı! Sahneye çıktığında Casal bile şaşkındı 5. asırdan kalma bazilikada şarkı söylediğine...
Hele bazilika sesini yuttukça, taşlar soğuğu adeta üflemeye başlayıp klimalardan gelen sıcak havanın yaptığı sis bulutları sahneye doğru yükseldikçe... Casal'ın kırmızı gömlekli yakışıklı müzisyenleri büyük bir ihtimalle şu anda hasta yatıyorlardır! Oturma düzeni için kiliseye yerleştirilen beyaz sandalyeleri ise hiç anmak istemiyorum. Konseri organize eden Avea idi. Tabii kültürel etkinlikler spor müsabakaları düzenlemeye benzemiyor. Çok düşünceli ve önce sanat diyebilmek gerekiyor. Garanti Bankası, kültürel etkinliklerle sesini duyuracak şirketlere bu anlamda iyi bir örnek.
Casal hayalkırıklığını ertesi gün Rotary sanat yarışması ödül töreninde giderdim. Finale kalan dörtlü Seçkin Pirim, Elif Aydoğdu Aytekin, Ozan Gezer ve Seyit Mehmet Buçukoğlu arasından Buçukoğlu 15 bin TL'lik birincilik ödülünü kazandı. Genç sanatçının mutluluğunu izleyerek mutlu olduktan sonra koşa koşa Borusan Filarmoni'nin şubat konserine yetiştim. Sascha Goetzel'i ne özlemişim. Lakin Avusturyalı şef ve orkestrası hayli üzgündü. Orkestranın trompetçilerinden Lenta Dumitru'nun ani ölümü üzerine orkestra onun için Mozart çalarak konsere başladı. Onu bir dakikalık saygı duruşu takip etti. Ardından 1985 doğumlu genç Rus piyanist Andrei Korobeinikov sahneyi aldı. Bir Rus en iyi yine Rusları çalıyor sanırım. Andrei Korobeinikov'un Rachmaninov'undan sonra Strauss'un 'Nietzsche'yen' senfonisi sırayı aldı. Yaylılarla ruhlarımız adeta tekamül etti. Tanrı, Borusan Filarmoni'yi korusun!