24'üncü dakikaya kadar oyunun tek hakimi Rusya'ydı. Bu bölümde topa sürekli sahip oldular, etkili ofansif girişimlerde bulundular ve de skor avantajı elde ettiler. Biz ise takım halinde adeta rakibi seyrettik.
Semenov'un kırmızı kart görmesinden 1 dakika sonra golü bulmamız bize moral verirken, rakibi de ani şoka soktu. Bunu değerlendirmek için yüksek tempoyla baskıyı artırdık ve Cengiz'in mükemmel golüyle skor avantajı yakaladık. Devrenin son dakikalarında ise Rusya oyunu tekrar dengeledi.
İkinci yarının başında yüzde yüz bir golü Mert kurtardı. Sonra penaltıdan farkı ikiye çıkardık. Her şey artık toz pembe idi; iki farklı öndeydik. Rakip 10 kişiydi. Ama hiç de oyun öyle olmadı. Ciddi tehlikeler yaşayarak 90 dakikayı tamamladık.
36 sene sonra Rusya'yı yenmemiz tabi ki çok önemli. Ama bana göre daha da önemli olan, bu tip önemli galibiyetleri abartmadan işe objektif bakarak gelecek için dersler çıkarmaktır. Dün gece 11'e 11 oyunda rakip bizden her yönüyle çok çok üstündü. 10 kişilik takıma 6 tane pozisyon verdik, bir de gol yedik. Buna iyimser bakmak mümkün değil. Bunun yanında 10 kişilik rakip risk alırken, son 35 dakikada karşı alandaki genişlikten bir gol bulamadık. Bu da çok önemli bir rahatsızlık... Şimdi bunun nedenlerine gelince hep aynı şeyi vurguluyorum. Dünyada benzeri olmayan şekilde, değişik kadrolarla oynamaktan kolektif yapıyı oturtamıyoruz. Bu yüzden de dengeli oyunu sahaya yansıtamıyoruz. Bir görüşüm de mümkün olduğunca organizasyon sağlamak için de iki ön liberodan birinin mutlaka olumlu yönlendiren özellikte olması lazım. Okay ve Ozan'ın ikisinden birinin böyle bir özelliği yok.
Şenol Güneş'in Cengiz'i neden çıkardığına bir anlam veremedim. Belki de sakatlık olmasın diye idareli kullanmak istiyor. Ama zaten Macaristan maçı için cezalı duruma düştü.