Ülkemize gelen yabancı futbolcuların, gördükleri abartılı ilgiye güvenerek kendilerine bakmayıp, fiziki düşüş göstermelerinin beni rahatsız ettiğini defalarca vurguladım. Son Roland Garros'u izlerken orada mücadele eden tüm erkek ve kadın tenisçilerin inanılmaz kondisyonları ve iş disiplinleri, beni yeniden bir karşılaştırma yapmaya mecbur bıraktı.
Wawrinka'yı ele alalım... Dünya sıralamasında 8 numara olan Wawrinka, 2 numaralı vatandaşı Federer'i yendikten sonra yarı finalde, müthiş seyirci desteğini arkasına alan ve bu turnuvaya kendisini çok iyi hazırlamış Tsonga'yı, 4 saat sonunda yenerek finale kaldı. Üstelik bu maç 33 derece sıcaklıkta, aşırı rutubette ve öğle saatinde oynandı. Finalde artık biraz olsun yıpranmış olması gereken Wawrinka, dünya 1 numarası favori Djokovic'i de 3.5 saat sonunda yenmeyi başardı.
Dönelim bizim ligimize... Yabancı futbolcuların büyük bir çoğunluğunun fiziki düşüşü, kesinlikle kabul edilemez. Beni en çok rahatsız eden de teknik direktörlerin ve yöneticilerin aldıkları paranın hakkını vermeyen bu oyunculardan hesap sormayışları.
İşte aklımda kalan ilk örnekler: Pandev-Dzemaili (Galatasaray), Emenike- Sow (Fenerbahçe), Demba Ba (Beşiktaş), Cardozo- Yatabare-Constant (Trabzonspor), Babel- Scarione-Donk (Kasımpaşa). Kendilerine bakmadıkları için yeteneklerini kullanamayıp, takımlarına katkı vermeyen bizden de çok isim var. Örneğin; Oğuzhan Özyakup, Tarık Çamdal, Alper Potuk... Beni en çok rahatsız eden olaylardan biri de sahada yürüyerek oynayan büyük takımlardaki yabancıların büyük çoğunluğunun sanki çok bir şey yapıyormuş gibi medyadan da takdir görmeleri.