Baker'ın gözümüzün pasını silen şahane frikik golünü özlemiştik. Tam doksana giden topa vuruş tekniği kusursuzdu. Ankaragücü kalecisi Friedrich çaresiz kaldı. Bir önerim var; frikik olduğunda topun başına her oyuncu geçmemeli, vuruş kalitesi olan oyuncular kullanmalı.
Avcı'nın Erzurum maçını kazanan 11'i koruyup Ankaragücü maçında sahaya sürmesi doğru bir hamleydi. Çünkü Trabzonspor takımının kadro istikrarına ve oyun uyumuna ihtiyacı var. Avcı da oyuncuların birbirleriyle oynama alışkanlığını kazanması ve pozisyon bilgisini geliştirmesi için önce kadro istikrarına yatırım yapıyor. Üst üste maç kazanmak takıma öz güven getireceği gibi istikrarı da güçlendirecek. Avcı'nın mutlaka bazı oyunculara dokunuşları olacaktır. Örneğin; Afobe asla bir Sörloth değil. Afobe top tekniği vasat, çalım becerisi düşük, topu kontrol etme konusunda zayıf ve rakip savunmanın önünde duvar olamıyor. Afobe'nin bu zaafları Trabzon'un hücumda çoğalmasını engelliyor. Oyuna gelince; Ankaragücü koşu kalitesi ve kalabalık alan savunmasıyla Trabzonspor'u durdurmaya çalıştı. Trabzonspor ise ayağa pas yaparak alan savunmasını yarmaya ve hücumda pozisyon üretmeye çalıştı. Abdulkadir Parmak, Abdülkadir Ömür, Nwakaeme, Ekuban ve Baker sakinlikleriyle Trabzon'un pas durakları oldu. Avcı'nın Abdülkadir Ömür'ü kanattan alıp içeride oynatması Trabzon'a yaradı. Ömür kanatta oynadığında hem fizik olarak yoruluyor hem kolay markaj yiyordu. Baker'ın attığı frikik golü öncesi faulle durdurulan Ömür'ün rakipten topu çalması çabukluk ve akıl doluydu.
Trabzonspor ikinci golü bulamayınca "skoru korumak" refleksiyle panik yapıyor. Bunun nedeni Newton döneminde bilinç altına yerleşen "kaybetmeyelim" korkusudur.