Futbolcuya çok sert yapmayacaksın. Kendini kötü hisseder, aşağılanmış hisseder, senden intikam almaya kalkar. Futbolcuyu fazla okşamayacaksın. Bu sefer de çok rahat eder, kendini bir halt zanneder, bir tuhaf olur. Futbolcuyla münasebetin tatlı-sert olacak. Oyuncu teknik direktörü fazla severse o teknik direktör yandı. Sevmezse yine yandı...
Şimdi bu yazdıklarımı okuyunca diyeceksiniz ki "Ulan Erman Toroğlu, bir teknik direktör nasıl olacak?" Hani derler ya 'demir yumruk, ama kadife eldiven'... İşte öyle olacak.
Diyeceksiniz ki; bunları neden anlattın? Bu Galatasaray kadrosunu 4 maç evvel herkes "Koçlar, aslanlar 89 da olsa, 90 da olsa kazanıyorsunuz" diye pohpohluyordu. Bu futbolcular kendilerini bir halt zannettiler. Peki bu ne kadar sürdü? Fenerbahçe maçına kadar.
Derbideki iğrenç mücadele, bakınız özellikle 'İĞRENÇ' kelimesini kullanıyorum. Bir futbolcu kötü oynayabilir, bir futbolcu bacak arasından topu kaçırabilir, ama aynı futbolcu koşar, mücadele eder, topa kafasını, vücudunu sokar ona bir şey diyemem. Fenerbahçe maçındaki Galatasaraylı futbolcuları düşünün. Bir de ondan sonra yaşananları... Ben Galatasaray takımını 6 yediği Fenerbahçe maçından sonra bile böyle iğrenç mücadele ederken görmemiştim.
Peki ne oldu da dün akşam Galatasaraylı futbolcuların çoğu bu kadar mücadele ettiler? Ne değişti?
Şu kadar basit: Artık sıra kendilerine geldi. Kim olurlarsa olsunlar, ne kadar isimli olurlarsa olsunlar artık olmayacaklardı. Dün gece çok mu iyi oynadılar? Hayır. Ama iyi mücadele ettiler, yardımlaştılar.
Şansları var; Bursasporlu oyuncular da onlara yardım etti. Böyle sırat köprüsü üzerinde giden bir Galatasaray yakalamışsın, hem de kendi seyircisi önünde... Üstüne gitsen çok şeyi değiştirebilirsin ama onlar yapamadılar. Bir takım için teknik direktör çok önemlidir. Riekerink'e birilerinin şunu söylemesi lazım:
Bak Riko kardeş! Yöneticiler derse ki, biz teknik direktörümüzün arkasındayız. Bilki en yakın zamanda gidiyorsundur. Yani aklına başına topla. Yöneticiler sakın arkana geçmesinler, yanında dursunlar.