Beşiktaş, Atatürk Olimpiyat Stadı'nın rüzgarını arkasına alarak oyuna başlasa da ilk yarı oyunun rüzgarı tamamen Sporting Lizbon tarafından estirildi. Jorge Jesus'un öğrencileri karşısında kanatları kırık, defansı dağınık, orta sahası bulanık bir Beşiktaş vardı. İlk 45 dakikada kamp dahil sezon başından bu yana en kötü Beşiktaş'ı izledim. Şenol Güneş'in Necip'le çift ön libero yapıp orta sahayı fiziksel olarak diri tutma ve defansa destek olma planı işlemedi. Sporting akıllı davrandı. Atiba ve Necip üzerine gelmedi. Onların etrafını dolanıp sağ ve sol beklerin üzerine yüklendi. Quaresma ve Gökhan geriye yeteri destek vermeyince, kanatlar kırıldı. Zafiyet baş gösterdi. Gutierrez, Carlos Mane ve zaman zaman Ruiz'in defansın arkasına yaptığı bindirmeler siyah-beyazlı takımın kimyasını bozdu. Ruiz'in attığı gol Beşiktaş'ın beklemediği yerden gelse de golün geleceği hissediliyordu. Sporting biraz daha dikkatli olsa ikinci golü rahat bulabilir; Beck, İsmail ve Rhodolfo'ya ağır fatura çıkarabilirdi.
İkinci yarı rüzgara karşı oynasa da Beşiktaş oyunun rüzgarını tersine çevirmeyi başardı. Oğuzhan'ın girmesi Beşiktaş'ın pas yüzdesini ve oyun hakimiyetini artırdı. Gayretli ve iyi Quaresma'ya Gökhan Töre ve arkadaşları da eşlik edince, Beşiktaş gerçek kimliğini buldu. 61'de Gökhan Töre ile düzelen oyunun hakkını alan Beşiktaş'ta Güneş, Sosa'yı çıkarıp Cenk'le çift forvete dönerek hamleler de yaptı. Birkaç pozisyon da buldu. Birçok yönüyle dengeli bir maçtı. Beşiktaş ilk yarı biraz daha fazla şanslıydı. İkinci yarı telafi etti. İlk maçını kendi evinde Lokomotiv'e kaybeden Sporting temkinli geldiği İstanbul'dan 1 puan alarak ve 'Ben de bu yarışın içindeyim' diyerek mutlu ayrıldı. Umarım Beşiktaş kendi sahasında kaybettiği 2 puanı ilerde aramaz.