Galatasaray'a dördüncü yıldız hayırlı olsun. Hak ettikleri bir kupa oldu. Ciddi problemlere, iki antrenör ve 3 başkan değiştirmelerine rağmen, ekonomik sıkıntılara rağmen, ilk yarıda geri düşmelerine rağmen ikinci yarıda 1 puan önünde olduğu takıma yenilmesine rağmen kenetlenerek, şuurunu kaybetmeyerek bunu başardı.
Galatasaray 14 yıl şampiyon olamadığı yılları gördü. Ama ne oldu. Galatasaray yine Galatasaray'dır... Beşiktaş için de böyle, Fenerbahçe için de... Galatasaray gibi büyük kulüpler düştükleri gibi yerden kalkmasını bilirler. Ama bugün Fenerbahçe'nin ruh gibi oynayan takımında 4 oyuncu atıldı ve bir başkaldırı gösterdi. Galatasaray da böyle kenetlendi. Yöneticisiyle sabah iğne olup akşam maça çıkan futbolcusuyla, beyin sarsıntısı geçirip sahaya dönen Semih ile bugünlere geldiler.
Arena'da Ünal Aysal oyuncularla birlikte yıldızın içine girip poz verdiler. İlk 17 haftayı geride bıraktığımızda farklı şeyler konuşulurken ligin bitimine 1 hafta varken en yakın rakibine 5, 3.'ye 10 puan fark atan bir Galatasaray var. Ne kadar sevinseler azdır.
Fenerbahçe'ye rahatlık yaramıyor. Ben 3 Temmuz'un Fenerbahçe'den bir şeyler götürürken, oyuncu grubu ile taraftarları bütünleştirdiğini düşünüyorum. Çünkü Fenerbahçe'nin iyi oynaması için gergin olması lazım. Bakın bu sezonun ikinci yarısında Fenerbahçe fazla rahattı.
Bir örnek vereyim: Galatasaray adeta bir sokak kedisi gibi rızkının peşine düştü. Pençe attı, saldırdı, iyi oynamasa da mücadele etti. Fenerbahçe ise ev kedisi gibiydi. Mücadele etmedi, lokmayı ağzına bekledi.