Umutlar yavaş yavaş tükeniyor... Böylesine mağlubiyetleri anlayabilmek mümkün değil... Karşımızda vasat bir takım var. Adı büyük olabilir ama öyle ahım şahım futbolculardan kurulu bir takım değil... İlk yarıya bakıyoruz; son yılların en iyi oyununu oynadık. Maça golle başladık. Caner çok iyi ortaladı, Umut kafayı çok iyi yere vurdu, dünyanın en iyi kalecilerinden biri olarak kabul edilen Petr Cech'in de yapabileceği bir şey yoktu.
Gold en sonra da oyun hep kontrolümüzdeydi. Ta ki yediğimiz o aptalca gole kadar. Çekler, ilk yarıda bir defa geldi, korner oldu, kornerden de ülkemizin yakından tanıdığı Sivok aracılığıyla yiyiverdik. Bu duran top belasından ne zaman kurtulacağız? Bir kornerde Çeklerin en önemli silahının Sivok olduğunu tüm Türkiye biliyor...
Beşiktaş 'ta bu tür duran toplarda birçok golü var Sivok'un ama milli defansımız Sivok'a yapışıp o topa kafa vurdurmayacağına Sivok elini kolunu sallayarak kafayı vurup golü yapıyor. Aslında yediğimiz bu gol de bizi bozmadı. Bu golden sonra da mükemmel oynadık. Pozisyonlar bulduk, rakip kafayı kaldıramadı. Ama devre Çeklerin imdadına yetişti.
İkinci yarı karşılaşmayı rahat rahat alacağımız düşünülürken tablo tersine dönüverdi. İlk devre mükemmel oynayan ekibimize sanki devre arası sakinleştirici verilmiş gibiydi.

TEMPO DÜŞTÜ PANİK BAŞLADI
Pas trafiği azaldı, tempo düştü anlamsız bir panik başladı. Çekler yine aynı sistemleriyle oynamaya devam ederken, birden Caner'in arkasına çıkıp golü buluverdiler. Anlaşılamayacak olay şu; bunu Milli Takım oyuncularına ve Terim'e soruyorum. İlk yarı 10 üzerinden 10'luk futbol oynayan milli takım birden nasıl böyle rezil bir futbola dönüverdi. Kimse eksiklik sakatlık demesin. Sorun başka yerde. Sorun kafalarda. Sonuçta sıfır puanla grup sonuncusuyuz. Buradan toparlayabilir miyiz bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var ki Türk halkına acılar yaşatıyorsunuz. Dün belki de bize başka bir acı yaşatan isim İsveçli hakem oldu. İlk yarıda Arda'ya yapılan penaltıyı verse belki de kaybetmeyecektik.