Maç başladı ama stresliyiz. Cengiz Ünder 9. dakikada tabelayı 1-0'a getirince, 'Şimdi onlar düşünsün' moduna geçiyoruz ama kulağımız Norveç-Hollanda karşılaşmasında.
Şenol hoca, eksiklerine rağmen kazanacak on biri bulmuş. Hamle şansı var mı derseniz, hepsi sürpriz. İşler kötüye giderse 'değiştir" unvanlı oyuncumuz yok, aday adayları var. Ardından Cengiz, Yusuf Yazıcı'ya kaçırma şansı olmayan pozisyonu hazırladı ve arkamıza yaslandık. Dolmabahçe'de uzun zamandır görmediğimiz, maça asılan, oyuncuları destekleyen bir taraftar da var. Takım Dünya Kupası'nı kafaya koymuş, tribünler bunun altını çizmiş. Aslında takım tamamlanmış.
Oyun gelişiyor kendi içinde. Hakan Çalhanoğlu'nun kovalaması gereken oyuncuya, Merih hamle yapınca, araya sızıp farkı bire indirdi Karadağlılar.Yeniden stres yüklendik. Maç bizim elimizde ama sarsaklığımız meşhur. Her atak girişiminde 'Bizim Çocuklar' Burak'ı arıyorlar. Golcünün gol atması gereken bir durum ortaya çıktı. Sürekli zorluyor Kaptan. Hakan'ın atması gereken yerdeki frikiği bile kullandı. Bu tabloda üstün gözüküyoruz, pozisyon bulamıyoruz.
Şenol Güneş'ten hamle bekliyoruz artık. Bir şeylerin değişmesi lazım. Kenan ve Yusuf'un yerine hamleler geldi. Lig performansında Kerem Aktürkoğlu, 'bir şeyler yapar' diyeceğimiz beklentide. Ama tempo maçı böyle bitirmekten yana. Takım sinerjisi üç puana odaklandı. Önde baskı yapıp, Karadağ'ı duran toplarla çare aramaya yönlendirdik. Son anda sırtı dönük oyuncuya faulü yaptı Alpaslan. Nefis bir vuruş geldi ve elimizdeki iki puan yine gitti. Letonya maçındaki gibi. Öne geçtik, koruyamadık. İki kazanılması gereken karşılaşmayı da böyle yaşadık. Demek ki dersimizi eksik yapıyoruz; baştan, sona…