En kolay görünen aslında en zorudur. Letonya maçı öncesinde bu duygularda olmalıydık ve Şenol Güneş de bunun altını sık çizdi. Normal şartlarda oynasak daha rahat olacaktık. Üst üste iki rakibimizi birden devirince, birçok ilkin önüne geldik bu maçta
Bizim Çocuklar'a sadece kazanmanın dışında da yükler verdik ama ikinci dakikada onlar konuyu bitirdiler. Letonya gibi karakteristliği iyi kapanıp, hızlı hücumlarla saldırmak olan bir ekolün, tüm taktik planları sadece iki dakika sürdü.
"Şimdi onlar düşünsün" diye arkamıza yaslandık ama "nasıl olsa kazandık" duygusunun takımı saracağını hesaplayamadık. İkinci golü atıp, maçı cebe koyduğumuzu zannettiğimizde golü yedik. Mert Müldür'ün tek kişilik şovuyla penaltıyı kazandık. Burak farkı iki yaptı ama rakibin dersini bizden daha iyi çalıştığını anladık yediğimiz ikinci golde...
Duran topu en iyi yükselenlerine kullandılar. En uzunlarımızın üstünden gol pası verdiler. En tecrübelimiz Caner ofsaytı bozdu ve ceza kesildi. Tüm takım yerleşmişken, herkes alanlarını kapatmışken beraberliği yakaladı Letonya. Herkesin bir kâbusu var, bizimki de Letonya galiba. Adamlar maç boyu "görünmez adam" gibi sadece sahada oldukları sanılan, ancak planlarından vazgeçmeyen androidler gibiler
"Bu da bize bir ders olsun" diyeceğiz ama yakıştıramıyorum bu takıma. Kapanacak rakibi açmak için erken gol lazımdı, bulduk. Umutlarını bitirmek için farkı ikiye çıkarmak gerekiyordu; yaptık. Yetiştiler bize ama üçüncüyü de attık.
Avrupa Şampiyonası öncesinde aslında en acı dersi aldık. Çoktan öğrenmiş olmaları gereken, geçmişte onlardan öncekilerin çokça yaptığı, "Biz bitti demeden bitmez" faktörünü Letonya öğretti onlara.