FENERBAHÇE sadece öne oynamak üstüne, tek taktik ile oynadı ilk 20 dakika. Karşı karşıya kaçırdılar, şut attılar, aralara girdiler ve istediklerini ancak buldular.

Şaşkın oynayan bir rakibe bundan sonra topu vermek ve beklemek, ne bu maçın genetiğiydi, ne de Fenerbahçe kadrosunun hazır olduğu bir durum. Bu kez pozisyon hamlesi Trabzonspor'dan geldi; kaçırdılar üst üste. Oyun değişti, ikili mücadele üstünlüğü rakibe geçti ve top kayıplarıyla birlikte skor eşitlendi. Buna rağmen Fenerbahçe orta sahası dikine oyun ile yine üst üste, "nasıl kaçar?" denilen pozisyonların ve direkten dönen bir şutun da sahibiydi.

İkinci yarı Uğurcan - Muriç düellosu ile başladı. Genç kaleci müthiş kurtarışlarla sağlam tuttu takımını. Ünal Karaman'ın Doğan hamlesi de, orta saha geçirgenliğini azaltınca, topu kapanın, rakip kaleye gittiği, golü kimin atacağını beklediğimiz bu maç oluştu.

Karşılıklı tempo, yorgunluk hissi 60'dan sonra Trabzonspor'u kendi sahasında bıraktı. Ama aynı vücut dili Fenerbahçe'de de vardı. Sürekli kanatlara yönelmek ve duran toplardan pozisyon aramak zorunda kaldılar. Zajc ve Ferdi'yi içeri atarak takımı bu duygudan uzaklaştırmak istedi Ersun Yanal. Heyecanın kaybolmasıyla tribünlerin de baskının azaldığı dakikalar geldi sahaya. Ve "Böyle bitsin maçı" oynanıyordu artık.

Dört oyuncusunu (Ozan, Jailson, Dirar, Deniz Türüç) gerçek mevkisinde oynatamadan, maçın doğru taktik hamlelerinde sınırları zorlayan bir Fenerbahçe takımı var. İki yeni transferini (Adil Rami, Gustavo) devreye soktuğunda, sakatlarını döndürdüğünde, daha başka olacaklar.
Kaleci performansı, Rodrigues beceriksizliği ile maçta kalabildi Trabzonspor. Lige damgasını vuracak iki takım da, yaralarını saracak ve eksiklerini tamamlayacaklar. Keyif almaya devam...