Maç 20 dakikasını bitirdiğinde, Akhisar Fenerbahçe'nin tüm hamlelerini savunma planı ile etkisiz hale getirmişti. Top Fenerbahçe'de kaldı ama bir türlü rakip kaleciyi rahatsız edecek atak olgunluğuna erişmedi. Kanat atakları için ikili önlem alındı. Yüksek toplara rakip stoperler değdi. Göbekten kaleye yaklaşmak için paslaşmalar oldu ama kaleye yüzü dönük oyuncuya top geçirilemedi. Çaresiz kalmışlardı. Sistem ezberleri içinde bir şeyler yapmaya çalışıyorlardı ama hep yetersiz kalıyordu. Bu noktaya gelindiğinde performanslara ihtiyaç duydular. Ama ne Valbuena, ne Janssen, ne de diğerlerinden, bu defans bloğunu şaşırtacak ekstra hamle gelmedi.
Buna karşılık sol kanadı çok etkili kullanan, özellikle de Ömer Bayram'ın çok etkili yan toplarıyla golün çevresinde dolaşan Akhisar'ı da seyrediyorduk. Bir tarafta planlarını ve önlemlerini çok etkili kullanan Okan Buruk'un takımı, öteki tarafta derbi galibiyetiyle her şeyin bittiğini sanan Fenerbahçe... Böylesine "çaresiz" maçları geçmiş iki sezonda çok seyrettik Fenerbahçe adına. Neredeyse tüm ikili mücadeleleri kaybettiler. Belki de kaybettirildiler. Hakem yazmayı sevmem ama Bülent Yıldırım'ın karşılıklı faul kararlarında dengesizliği çok belirgindi. Benzer hareketlerde farklı yorumları yapmaktan hiç çekinmedi. Alper'e gösterdiği kırmızı kart ile de finali yaptı. Yine de Aykut Kocaman tek pozisyona giremeden maçı bitirmelerini, bu hakem yönetimi ile açıklamaya kalkmasın. Akhisar'ın maçı daha çok yaşadığı, rakibi daha iyi analiz ettiği ve Fenerbahçe'ye sadece "çaresizlik" bıraktığı, ders gibi 90 dakikaydı.
Üretken olmayan bir orta saha, sürekli pozisyon hatası yapan defans hattı ve sadece on biri tamamlayan kaleci performansları ile krizleri aşamazlar. Takımın lidere, gerektiğinde de şapkadan tavşan çıkartmaya ihtiyacı var.