İki gün içinde, ikinci maçı oynama kararı, kenardaki oyuncular ile "genç" umutları bir araya getirdi. İlk kez beraberlerdi, maç eksikleri vardı ve tecrübesizlerdi de... Buna rağmen maçı konsantre yaşadılar, oynama hasretlerini gidermek için ciddiyetle oynadılar.
Fenerbahçe, altyapısından getirdiği oyuncularına, önce koşmayı, sonra da sorumluluk almayı tembihlemişti. Selçuk Şahin, Pierre Webo, Mehmet Topuz gençleri sahiplendiler. Pas oynamaya başladılar, geceyi gala haline getirdiler. Tansiyonu aşağı almasına rağmen, arkasını sağlama almayı tercih etmesi doğru kararıydı İsmail Kartal'ın... Rakibi kaleden uzak tutan, oyun alanını genişletip, Webo kurgusuyla açık yaratmaya çalıştılar. Ama bu iyi niyet, ligdeki pozisyonsuzluk hastalığının devamı gibiydi. İstiyorlar, uğraşıyorlar ama yapamıyorlar.
Ziraat Türkiye Kupası maçlarında Passolig yok. Saracoğlu güvenliklerine sorarsanız; var... Yönetim biletlerin en ucuzunu 50 lira yapmış. Ligden bile pahalı. İşin saha kısmı genç oyuncuları sahneye sunarken, masa tarafı protestoların korkusunda, "aman kimse gelmesin" endişesindeydi sanki. Sonuçta 500 kişinin bile gelmediği, kombine sahiplerinin de tercih etmediği bir maç, atmosfersiz oynandı. Başka bir realite ise, oynayanlar ile oynamayanlar arasındaki form ve kalite farkının çok genişlemesi. Hiç birisi için "11'de mutlaka oynar" diyemedik. Belki biraz Webo...
Kartal maçtan sonra yenilgiye rağmen skordan memnun olduğunu söyledi. Ancak şunu unutmaması gerek ki, bir süre sonra elinde sadece kupa kalabilir.