Haftanın finalinde Fenerbahçe adına şampiyonluk hedefinin ön vizesi vardı. Bursa deplasmanını galip bitirmek, deplasman sendromunu bitireceği gibi, önemli bir fikstür avantajını da ceplerine koymaları demekti. Ama planların içinde, "en iyi" oldukları bölgelerin, iki bek bindirmesinin, maçın en verimsiz bölümü olması yoktu. İlk yarıda sağ kanattaki top kayıplarına, Caner'in kafasının üstüne atılan toplar sonrasında gelen Bursa atakları eklendi. İlki gol oldu, ikincisinde yararlanamadı Volkan Şen. İsmail Kartal'ın kemendine sinirlendi Caner Erkin. Lehine düzelen karar sonrasında itirazlarını sürdürüp, sarı kart görmesine kim sinirlensin? Sürekli arkasına adam kaçırıp, ikinci sarı sınırlarında gezerken, İsmail Kartal'ın refleksi yanlış değil. Bu dengesizlik içinde, işini şansa bırakmadı.
Maçın genel görüntüsünde skoru korumak için direnen ve bunu plan içinde de başaran Bursaspor vardı. Ama bir not da hafta içinde yaptığı açıklamalar ile Volkan Demirel'i adeta taraftarına hedef gösteren Şenol Güneş'e düşülmeli. "Benim takımımda olsa bir daha çağırmam" dediği Volkan Demirel için "vatan haini" tezahüratları geldi. O Şenol Güneş, geçen sene Trabzonspor'da tribünlerden gelen tepkiler üzerine sahayı ağlayarak terk eden Volkan Şen'in sırtına binmiş durumda. Madem prensipleri böyle, hadi oynatmasın bakalım Volkan Şen'i...
Bu şartlarda Fenerbahçe'nin takım olarak üretmek adına gösterdiği çaba, inatçı tavır önemli. Oyun disiplinin uzaklaşmadan her denemeyi yaptılar. Milli maç arasından sonra gelen tempo düşüklüğü veya form azalmasına rağmen oyun bütünlüğünü sağladılar.
Son bölümde Bursaspor'un kaçırdığı, değerlendiremediği pozisyonlara baktığımızda, Fenerbahçe'nin bir puanı da kurtardığını söylemeliyiz. Bu dirençli oyun içinde son beş dakikada Emre Belözoğlu'nu oyuna almanın mantığı da anlaşılamaz. Sonuçta; Emenike'den sonra yeni bir krizi oldu Fenerbahçe'nin. Kayseri'de Ersun Yanal'ın attığı kancaya "gık" diyemeyen yıldız oyuncunun, aşırı tepkisi, bunu "anlık" olmaktan çıkarması, umarım yönetilecek bir kriz halinde tutulur.