Gelin ve kayınvalide çatışması geçmişten günümüze kadar gelen bir iletişim problemidir. Bunun birçok nedeni olmakla birlikte en önemli nedenleri arasında her iki tarafın birbiri üzerinde üstünlük kurma isteğidir. Burada bahsetmek istediğim asıl konu çatışmanın çocuğa yansıyan tarafıdır. Bu çatışmaların genellikle iki türü vardır. İlkinde kayınvalidenin gelini çocuk yetiştirmek ve bakmak konusunda yetersiz gördüğü durumdan bahsetmek istiyorum; Burada baskın olan taraf kayınvalidedir. Bu yüzden çocuğun gözünde annesi manevi anlamda ölü gibidir. Çünkü anne sürekli babaanneye kendini anlatma çabasındadır. Fikirleri, duyguları, ilgileri, beklentileri olmayan tamamen görünüşte var olan bir anne profilidir.
Normalde çocuk gelişme sürecinde ilk güveni annesinden alır. Ama bu nitelikte çatışma içerisindeyse öncelikle anneye önemsiz ve değersiz bir insan gibi davranan babaanneyi gözlemlemeye başlayacaktır. Çocuğun annesine olan saygısı azalırken, annenin çocuk üzerindeki otoritesi zayıflamaya başlar. Ayrıca annenin çocuğuna kazandırmak istediği her davranış sekteye uğrar. İstediği zaman uyutamaz, istediği şekilde çocuğunu besleyemez, çocuk hasta olduğuna inandıramaz vb. gibi.
Diğer çatışma türünde ise; gelin, kayınvalidenin eski kafalı olduğunu çocuk eğitiminden ve bakımından bihaber olduğunu düşünüyordur. Örneğin anne çocuğu babaannesine karşı suçlayıcı sözlerle doldurabilir. "Ben parkta oynamana evet diyorum, ama babaannen hayır diyor", "seni sevse o da izin verirdi" gibi kişisel çatışmayı çocuk ile iletişiminde bir kalkan olarak kullanır. Babaannenin çocukla iletişim bağlarını koparmaya çalışır. Çocuk her iki durumda da çatışma içerisinde kullanılıyordur.
PEKİ ÇOCUK BU ÇATIŞMADAN ASLINDA NASIL ETKİLENİR?
Çocuk babaanne ve annesi arasında kalmıştır. Birinin onayladığını diğeri reddetmektedir. Ne giymesi gerektiğinden ne yemesi gerektiğine, evde nerede oturması gerektiğine, hatta hangi oyuncaklarla oynayacağına kadar her konu tam bir kaos olmuştur. Huzursuz, kaygılı, güvensiz bir yaşamın ortasındadır. Dengeli bir karar alamamaktadır. Çocuk hangi tarafa güveneceğini bilemeyeceğinden hangisi onun istediğini yapıyorsa ona yönelecektir, bu çok sakıncalıdır, çünkü ileride çocuk da bu durumu kullanmaya başlayacaktır.
İDEAL İLETİŞİM TARZI NASIL OLMALIDIR?
Babaanne ve anne, istek ve beklentilerini kendi aralarında konuşarak çözümlemeli,
Anlık olarak oluşan kişisel çatışmalar çocuğun olmadığı bir ortamda paylaşılmalı,
Var olan sorun çocuğa yüklenmemeli,
Çocuk, arabozan ya da ara düzeltecek bir konuma getirilmemeli,
Çocuğu istismar edecek yönde konuşmalar yapılmamalı,
Çocuğun ilgi ve ihtiyaçlarını asla göz ardı edilmemeli,
Aralarında her ne olursa olsun ilk öncelikleri her zaman çocuğun fizyolojik ve ruhsal ihtiyaçları olmalıdır.
