Şimdiye kadar sadece ‘yakışıklıydı’

Yılmaz Erdoğan'ın Kelebeğin Rüyası filminde, 20'li yaşlarda veremden ölen Zonguldaklı şair Muzaffer Tayyip Uslu olarak karşımıza çıkıncaya kadar sadece 'yakışıklıydı'. Ama artık 'sadece yakışıklı' değil; Kıvanç Tatlıtuğ artık bundan sonra çok yakışıklı bir 'oyuncudur' da. Muzaffer Tayyip Uslu olarak ne kadar gariban, soluk benizli, ürkek, hastalıklıysa; Kıvanç Tatlıtuğ olarak o kadar hareketli, gürbüz, kendinden emin ve sağlıklıdır. Bu filme kadar bütün genç kız hayranları "Annesini gönderse de beni oğluna istese," bütün kız anneleri "Bir mucize olsa da bizim eve damat gelse,", bütün erkek hayranları, "Çok yakışıklı da kalıptan ibaret," diye yaklaştı ona. Her cinsten ve her yaştan hayranın gözünde onu tanımlayan tek kelime 'yakışıklı' oldu, bu kelime hem şansı, hem de şansızlığı oldu bir bakıma. Tıpkı, bu durumdan mustarip olan Leonardo DiCaprio'nun, "Titanic filminden sonra insanlar beni sevimli bir et parçası olarak görmeye başlamışlardı," demesi gibi. Sadece bir 'et parçası' olmadığını göstermek için kılıktan kılığa girmeye başladı DiCaprio, mafya babasından kovboya, sokak serserisinden elmas hırsızına kadar bir sürü rolle çıktı karşımıza. Artık bir 'et parçası' değil, her rolün altından kalkmayı becerebilen bir büyük aktördü.

BU ÇOCUKTA BÜYÜK OYUNCU KUMAŞI VAR
Kıvanç Tatlıtuğ'un ise 'yakışıklılıkla' bir sorunu olduğunu sanmıyorum. Nasıl etsem de şu 'yakışıklı çocuk' belasından kurtulsam diye telaşlandığını hiç kimse söyleyemez. Bu yüzden, bu 'dertten' kurtulmak için Kelebeğin Rüyası senaryosunu arayıp bulmuş değil. Öte yandan bu film, yoluna tesadüf çıkmış bir fırsat da değil. O zamana kadar oynadığı televizyon dizileri arasında özellikle Gümüş, Aşk-ı Memnu ve Ezel'de etrafa yaydığı 'ışığı' gördü Yılmaz Erdoğan belki de. Belki de 'yakışıklılığından' başka bir 'meziyeti' olduğunu ilk gören o oldu. Yoksa herhangi bir yönetmenin veremli bir şair için oyuncu adayı ararken, memleketin en yakışıklı adamını seçmesi pek akıl kârı olmasa gerek. O dizilerde bize gösterdiği oyuncu kabiliyetine inanmamış bir yönetmen, ancak gişe kaygısı için veremli şair rolünü verebilir ona. Ama içinde hiçbir cevher olmayan birisini salt 'gişesi' iyi olsun diye seçmesi de filmini berbat edebilir. Bu risklerin hiçbirisini göze almadı Yılmaz Erdoğan, tanıştığı ilk günden itibaren "Bu çocukta büyük oyuncu kumaşı var," dedi ve onunla öyle çıktı yola. Bundan sonra tıpkı DiCaprio gibi istediği kılığa bürünebilir, istediği rolü seçebilir, istediği karakteri oynayabilir. Çünkü Muzaffer Tayyip ona 'rüştünü' ispat etme imkanı verdi. (Mert Fırat'ın oynadığı öteki şairin adının Rüştü (Onur) olması ise Allah'ın takdiri!)

TARIK AKAN DEĞİŞİMİ
Bizim Yeşilçam'ın tarihinde benzer bir dönüşüm vakası Tarık Akan'dır. Tarık Akan, 'Ah nerede, vah nerede' döneminin Ferit'inden, Yılmaz Güney'in Sürü'sündeki Şivan'a geçerken sert bir viraj almıştı. Omuzlarına kadar inen uzun saçlarını üç numaraya vurdu, o zamana kadar bırakmadığı bıyıklarını aşağı sarkıttı, boynuna poşu, ayağına şalvar geçirdi. Uzun boylu, yakışıklı, heybetli bir Kürt delikanlısı kılığına bürünerek, kişisel tarihinin bir dönemini kapatıp yeni bir dönem başlattı. Kıvanç Tatlıtuğ'un dönüşümü onunki kadar sert değil. Sadece zayıfladı, süzüldü, soldu, saçlarını kesti, bakışları munisleşti, yakında öleceğini bilen bir şairin ruhunu edindi. O Allah vergisi 'yakışıklılığından' eser kalmadı. Karşımızdaki, artık şiir Tanrısının kulağına duaya benzer dizeler fısıldadığı 'kudretli' bir şairdi.

ARZUDAN SOYUTLANMIŞ BİR GÜZELLİK
'Yakışıklı' erkek çok, 'güzel' erkek nadirdir. Güzellik kavramı 'dişi' olduğundan olsa gerek, erkeğe pek güzellik sıfatı yakıştırılmaz. Yaygın anlayış erkeğe hep 'yakışıklı' olmayı uygun görür, çünkü "Erkeğin güzeli çirkini olmaz," derler. İnanmayın siz buna, bal gibi çirkin erkek olduğu gibi güzel erkek de olur. Kıvanç Tatlıtuğ'u 'güzel' bulan birçok kişi, belki de 'arzudan' soyutlatmış bir halde bu sıfatı uygun buluyor ona. Böylesi erkeklere bakmak, insanda herhangi bir 'arzu' uyandırmadan sadece zevk veriyor çünkü. Bütün güzel şeylere bakarken hissettiğimiz şey gibi. Güzellik mutlaktır. Çok tartışmaya gelmez. Yaygın inanışın aksine kişiden kişiye de öyle pek değişmez. Mevzumuza duhul olmuş kişi o kadar güzel bir erkektir ki, ayrıldığı dünya güzeli sevgilisi (Azra Akın) bile yanında sönük kalıyordu.

TATLICI ŞEVKET'İN TORUNU
İki kez gördüm onu. İlkinde filminin setinde, Heybeliada'da el sıkıştık o kadar, ikincisinde Yılmaz'ın doğum gününde, bu kez de sadece merhabalaştık. Yani yakından tanımıyorum. Muhabbetine ortak olmadım. Huyunu suyunu bilmem. Oynadığı hiçbir diziyi de seyretmedim. Verdiği hiçbir röportaj, Kelebeğin Rüyası'na kadar ilgimi çekmedi, onun için okumadım. Ta ki bu yazıya kadar... Şimdi bu yazıyı yazarken sağa sola bakıyor, malumat topluyorum hakkında. 1983 yılının 27 Ekim'inde Adana'da dünyaya gelmiş. Beş çocuklu bir ailede büyümüş. Baba Slav coğrafyasından, Yugoslavya göçmeni, anne Edirneli... (Ama sanki "Annenin kökleri Palu'ya falan uzanıyor," demişti hafızam yanıltmıyorsa Yılmaz. Şeyh Sait isyanından sonra buralara sürgüne yollanmış bir aileden mi geliyor yoksa annesinin kökleri?) Mütevazı bir aileden geliyor. Aile, Adana'nın meşhur pastacıları, Tatlıcı Şevket'in torunudur. Altı yaşına kadar annesi kız çocuğu gibi bakmış oğluna. Eve kuaför falan geliyormuş. O zamanlar saçları lüle lüle... Annesine çok düşkün, ana her akşam ballı muzlu sütle beslemiş oğlunu, o yüzden hep dizinin dibinde olsun istiyor annesinin. Baba ise -ki geçirdiği bir kalp rahatsızlığı münasebetiyle yolları İstanbul'la kesişiyor- onun gözünde ulaşılmaz bir adam... Hep babası kadar yakışıklı olmak istemiş. Ortaokuldan itibaren etrafındaki bütün kızlar arzulamış, bütün erkekler de nefret etmiş ondan. Aslında basketbolcu... Adana'da birçok takımda oynamış. Sonra Beşiktaş, ardından Fenerbahçe basket takımları... Daha Adana'dayken soyunma odasına giren kızlar aynaya telefon numaralarını yazıp "Lütfen beni ara," mesajları bırakıyorlarmış. Ama o basket oynayan bir kıza gönlünü kaptırmış, ilk sevgilisi beraber top koşturduğu birisi olmuş. Onca ilgiye rağmen, sadık kalmış, sadakatinin derecesini bütün Adanalılar gibi "Allah'ına kadar," diye ifade ediyor bize.

HAYALİ BASKETBOLCU OLMAK
Onun hayali bir basketbolcu olarak Amerika'ya gitmek. Ama annesinin ona rağmen, ona uygun gördüğü bir meslek var. Manken yapacak oğlunu. Zaten hep böyle söylemişler ona: "Oğlun maşallah manken gibi." Migros'un camına yapıştırılmış bir ilan bu yolu açıyor önüne. Annesi bir fotoğrafını bırakıyor ajansa, daha alışverişini bitirmeden adını anons ediyorlar ama anne duymuyor. Bir-iki gün sonra buluyorlar, podyumlar onu bekliyor. Önce Türkiye'nin en iyi mankeni seçiliyor, ardından da dünyanın en iyi mankenleri arasına giriyor. Buralar dar bu fiziğe, Fransa'ya gidiyor, bir buçuk yıl orada yaşadıktan sonra Türkiye'ye dönüyor.

AHMET KAYA SÖYLER
"Türkiye'de hiçbir şey olamasan manken ol, manken olduktan sonra zaten her şey olursun." Bu replik Yılmaz Erdoğan'ın Otogargara oyunundan... Ama daha çok kadın mankenler için söylenmiş aslında. Erkek mankenlerin televizyon dizilerinde peynir ekmek gibi kapışıldığı dönemdir 2000'lerin sonu... Onu evlerimize getiren Gümüş oldu. Bu dizide oynadığı karakterin adı Mehmet'ti, dizi Arap coğrafyasına yayılınca adı Muhannat oldu, oralarda onu hâlâ bu isimle tanıyorlar, bir diğer sıfatı "Helal Brad Pitt." Ardından ikinci büyük işi geldi, Aşk-ı Memnu'da canlandırdığı Behlül karakteri ve hemen arkasından gelen Ezel onu alıp Kelebeğin Rüyası'na götürdü. Taşralı olarak görüyor kendini. Şimdi şöhret dünyasından çok, eski mahalleden arkadaşlarıyla vakit geçirdiğini söylüyor daha çok. Bütün 'gardaşlar' gibi Adana acısını seviyor, dört dövmesi var, İbrahim Tatlıses hayranı, Ahmet Kaya'dan şarkılar söyleyebiliyor. Yolun çok başında henüz. Girdiği yeni yolda "Ben oldum artık," demeyip hep o gün işe başlamış gibi başlarsa işine, muhteşem karakterler hediye edebilir sinemamıza. Bitirirken, onu yakından görmüş olanlar "Valla ben geçen gün rastladım, ekranda göründüğü kadar yakışıklı değil," derlerse, onları desteklemek için Ahmet Haşim'in şu dizesini hediye ediyorum kendilerine: "Hiçbir çehre hayalde göründüğü kadar hakikatte güzel değildir."