Ya ben fazlaca karamsar oldum ya da gerçekten hayatın gazı kaçtı... Bilmem paylaşır mısınız ama hiçbir şeyin tadı yok gibi...
Siyaset dediğimiz şey, özellikle seçimler öncesinde iyice bel altına indi. Ahlaksızca kumpaslar, devleti illegal yoldan ele geçirme çabaları, günahsız yere yıllarca hapislerde çürüyenler, iftiralar, yalanlar ile siyaseti bu haliyle denize dökseniz, balıklar bile zehirlenip kıyıya vurur...
Peki ya futbol? Zaten adı 'endüstriyel spor dalı'na çıktığından beri, en keyif aldığım maçlardan bile şiddetle soğumuştum. Bir de üzerine şike, doping, şiddet eklenince; futbol bana başlı başına uzak durulması gereken bir çamur deryası gibi gelmeye başladı.
Müzikte ise tam bir tıkanıklık söz konusu. En iddialı sanatçının albümü bile 30 binlik satışı zor görüyor. Son beş yılda sizi alıp alıp götüren, sarıp sarmalayan bir özgün besteye, şahane bir güfteye rastladınız mı? Müzik marketlere koşa koşa gidip aldığınız kaç albüm var? Bir de yaratıcılığın yerini 'takipçilik' almış. Müzikal kabızlığın adını ise 'cover' (eski şarkının yeniden düzenlemesi) koymuşlar. Kopya klipler, kopya kıyafetler, kopya tavırlar...
TELEVİZYONUN DA TADI YOK
Televizyon ise benim ekmek yediğim bir mecra. Ama gelin görün ki, özellikle bu sezon adeta 'zorla' seyrediyorum. Beni tümden içine alan ne bir diziye, ne bir programa rastladım. Geçen yıllardan kalan birkaç dizinin tortusu ile avunmaya çalışıyorum.
Ne diyeyim dostlar?
Allah bugünleri de aratmasın tabii ki ama sizce de ağzımızın tadı hepten kaçmadı mı?
