90'ların ikinci yarısında Kral Tv ekranında, kılıçlı, kalkanlı
'Ceylan' klipleriyle tanıdık onları. Kameraya bir adım daha yakın mevki ve grubun yakışıklısı kontenjanı
Erhan Güleryüz için ayrılmıştı Ayna'da. Onun bir adım gerisinde Erhan kadar yakışıklı olmayan grubun 'güzel' adamıydı
Cemil Özeren.
'Ölünce Sevemezsem Seni' klibinde ekranın soluna geçmişti Cemil, ama yine bir parça gerideydi. Ama anladık ki sesi çok kuvvetli olmasa da kulaklarımızdan içerilere giriyordu bu adamın...
Sonra yıllar eskiden hızlı akmaya başladı, Ayna çatlamaya. Sonra biz unuttuk
Cemil'i. Destan'a geçtiğini, solo albüm yaptığını bildik de
gurbette yorgun düşüp düşmediğini pek bilemedik. Ayna'yla yollarını neden ayırdığını çok çözemedik.
2004 yılında Ali Eyüboğlu'na verdiği röportajdaki sözleri aklımızda kaldı bir tek bu çok konuşmayan adamın:
"Ayna dağıldı. 1.5 yıl önce bitmişti zaten. Ben istemiyordum, Erhan da istemedi, bıraktık. Hayırlısıyla grubu dağıttık. Ayna bitmiştir. Erhan'la ben artık cennete bile gitmem" diyordu Cemil...
Belki bu yüzden acele etti, ilk o gitmek istedi cennetin kapısına kim bilir... O günlere dönme şansları olsa daha çok yan yana dururlar mıydı, biz
Ayna'ya daha çok bakabilir miydik, artık hiç bilemeyeceğiz...
Ayna, lise defterimizdi bizim, gündelik koşuşturmalarda artık unutmaya yüz tutan aşk hikayelerimiz! O yüzden biz bugün sadece Cemil'i değil, artık sadece fotoğraflarda kalan ilk gençlik anılarımızı da toprağa vereceğiz...
