Keloğlan, Türk masallarının en ünlü kahramanlarından biri olup, saçsız başı, zekası, kurnazlığı, omzundan eksik olmayan çıkını ile tanınmaktadır. Keloğlan masalları Türk mitolojisi ve Altay mitolojisinin ortak figürlerinden biridir. Bazı lehçelerde "Keloğlan" adının "Kaloğlan, Kalca, Kelce" şeklinde kullanıldığı da görülmektedir.

Keloğlan masallarında Keloğlan, annesi ile yaşamakta olan saf bir Anadolu delikanlısıdır. Yoksulluk içindedirler ama genelde mutlu, kendi dünyalarında iki insandırlar. Keloğlan, tembel, saf ve şanssız bir kişidir. Sürekli bir iş edinme peşindedir, ancak tembelliğinin de etkisi ile başına birçok şanssız olay gelir. Girdiği işlerden her seferinde kısa zamanda çıkar. Karşılaştığı olumsuz durumlardan ise mizahi yönü, zekası ve hazırcevaplığı ile genelde zarar görmeden kurtulur. Bu nedenle de her masalın sonunda Keloğlan muradına eren taraf olur.

Masallar ve adları değişse de değişmeyen tek şey büyük hayaller kuran ve bu hayaller peşinde birçok komik ve düşündürücü durumlara düşen, ancak kurduğu tüm hayallere rağmen haketmediğine inandığı her türlü ödüle sırtını dönebilecek kadar erdemli ve iyi ahlaklı olabilen, saf, romantik, komik, pratik bir zekaya sahip, sağduyulu Keloğlan'dır.

Türk masalları içinde en sevilen kategoriyi teşkil eden Keloğlan Masalları dilden dile, kulaktan kulağa, nesiller boyu serüvenine aynı şekilde bunda sonra da devam edecektir.

Keloğlan masallarından bazılarının isimleri şu şekildedir:

- Keloğlan'ın Sazı

- Keloğlan ve Kuyudaki Dev

- Keloğlan ve Çocuk Cin

- Keloğlan ile Vefasız Arkadaşı

- Keloğlan ile Devler

- Keloğlan ve Şifalı Su

- Keloğlan ve Sihirli Taş

- Keloğlan ve Gizli Hazine

- Keloğlan ve Değirmenci

- Keloğlan Hekimbaşı

- Keloğlan ve Marifetli Tavşan.