Hiperimmunglobulin E sendromu (HES) serum immunglobulin E düzeyinde yükseklik, kronik ekzema, tekrarlayan stafilokok enfeksiyonları, pnömatosel, nötrofil kemotaksis bozukluğu ve değişken T hücre fonksiyon bozukluğu ile karakterize bir hastalıktır. Aşırı Ig E üretiminin nedeni bilinmemektedir. Hastalığı belirleyici kesin bir laboratuar incelemesi veya tanı koydurucu bulgu yoktur. HES aynı zamanda iskelet anomalileri ile birliktedir. HES'da rastlanan diğer klinik bulgular, kaba yüz görünümü, soğuk cilt abseleri, eozinofili, mukokütanöz veya sistemik kandidoz, osteomiyelit ve artrittir. Bazı ailelerde hastalığın genetiği kromozom 4q ile ilişkilendirilmiştir. Vakaların çoğu karşımıza sporadik olarak çıkarken, otozomal dominant ve resesif kalıtımda görülmektedir. Hastalığın öncü bulgularının tanınması erken tanı ve proflaktik tedbirlerin alınmasını sağlayacaktır.
Van der Meer tarafından ilk kez 1984 yılında mevalonate kinaz (MVK) eksikliği olarak da bilinen periyodik ateş atakları ile birlikte olan Hiperimmünglobulin D sendromu (HIDS) tanımlandı. Hastalarda tekrarlayan nedeni bilinmeyen ateş atakları ile birlikte serum Himmünglobulin D (IgD) düzeyi ve kemik iliğinde sitoplazmik IgD bulunduran plazma hücrelerinde artış, ataklar sırasında lenfadenopati, karın ağrısı, diyare, baş ağrısı, hepatomegali ve/veya splenomegali, artralji ve/veya artrit ve deri lezyonları bulunabilir. Hastalar ataklar arasında tamamen normaldirler. Ancak bazı hastalarda ataklar fark edilemeyecek kadar sık olabilir.
HIDS otozomal resesif olarak geçiş gösteren herediter bir hastalıktır ve hastaların yarısında pozitif aile hikayesi vardır. Bu hastalarda ataklar sırasında (ataklar arası normaldir) idrarda mevalonik asitin konsantrasyonunda artış vardır. İzoprenoid biyosentezinde anahtar bir enzim olan MK aktivitesinde azalma HIDS'li hastalardaki hücrelerde bulunmuştur. MVK cDNA analizi farklı mutasyonları (özellikle V377I en sıktır) göstermiştir. MVK genindeki mutasyonlar esas olarak protein düzeylerinin azalması ve sonuçta enzimatik aktivitede azalma ile sonuçlanır. İlginç olan da periferik kan mononükleer hücrelerde MK aktivitesi ataklar sırasında 2-8 kat azalmasıdır. Bu olaylar inflamasyon ve ateşin oluşumuna neden olan isoprenoidin yıkım ürünlerinin geçici eksikliğine yol açmaktadır.
Hiperimmunglobulin D Sendromu Tedavisi
HIDS tedavisi çoğunlukla destekleyicidir. Kolşisin ve steroid, atakları baskılamakta etkisiz kalmaktadır. Talidomid akut faz protein sentezini anlamsız oranda azaltır ancak atakların sayısını etkilemez. Simvastatin'in (HMG-CoA inhibitörü) HIDS'li hastalarda inflamatuar atakları,idrarda mevalonik asit konsantrasyonunu ve ateşli gün sayısını azalttığı gösterildi.
Hiperimmunglobulin M Sendromu Nedir?
Hiper IgM sendromu serumda IgM artışı ve diğer immunoglobulin (Ig) lerde azalma ile karakterize bir tablodur. Genetik yapısı oldukça heterojendir. IgM artışı ile birlikte diğer Ig düzeylerindeki azalmanın B hücrelerinde IgM/IgG "isotype switching" deki defekt nedeniyle olduğu düşünülmektedir. Burada hiper-IgM sendromlu bir olgu sunulmuştur. Hiper IgM sendromu gastrointestinal enfeksiyonlar gibi üst ve alt solunum yolu enfeksiyonlarına yol açar. İntravenöz immunglobulin tedavisi enfeksiyonların tekrarlamasını belirgin derecede azaltır ve aynı zamanda bu tedavi aşırı artmış IgMnin de normale düşmesini sağlar.
