Nihat Doğan vakasında asıl dikkat çekmek istediğim konu, Türkler'in genelde başkasının çocuklarıyla gereksiz yere yakınlık kurmaya çalışması...
Bu çaba genelde masumane oluyor, art niyet içermiyor ama aileler kimin iyi, kimin kötü niyetli olduğunu bilemez. Avrupa'da yaşayanlar bilir; çocuk parkında bir çocuğa dokunmak bile tepki çeker. Kimse kimsenin çocuğuna dokunmaz, 'Ay ne şekermiş!' deyip yanağını sıkmaz.
Şeker-çikolata vermeyi aklından bile geçirmez.
Bizde adam sigarasını söndürüyor, kirli elleriyle çocuğun yanağını sıkıyor. Ne kadar iyi niyetli olsanız da; çocuklar ellenmez, okşanmaz.
Çocuklar; yabancılar tarafından ellenip, okşanıp, yanaklarından makas alındıkça, neyin taciz, neyin masum bir davranış olduğunu anlayamaz hale geliyor.
Bu bilinç, topluma aşılanmalı, bu konuda kamu spotları yayınlanmalı.
Kaçırılan çocuk haberlerinde; hep çocuklara iyi davranan, yanağından makas alan, şeker oyuncak veren komşu ya da yabancı, sonunda sapık çıkıyor!