Ziya Beşkardeş, zihinsel engelli oğlunu sosyalleşmesi için Bursa'da gezdirirken, Ataevler'de otobüse binmek istiyor.
Ancak halk otobüsü şoförü, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı'nın verdiği kartı tanımadığını, engelli çocuk ve babasını araca bindirmeyeceğini söylüyor.
Tartışma çıkıyor, yerinden kalkarak bağırmaya başlayan otobüs şoförü, Beşkardeş ile yüzde 90 engelli oğlunu otobüsten zorla indiriyor.
Bu yaşananların videosu sosyal medyaya düştü.
O zihinsel engelli arkadaşımız bu dünyaya bize emanet gönderilmiş bir melek.
Bir insan nasıl bu kadar vicdansız olabilir?

DIŞLANIYORLAR
Başka bir görüntü daha var.
Arkadan gelen başka bir özel halk otobüsüne binen engelli çocuk ve babası, bu kez kendilerine kibar davranan sürücüye teşekkür ediyorlar. Bu iki şoförün yaptıkları tüm şoförlere izletilmeli, çünkü arada dağlar kadar fark var.
Bu tarz vakalar çok yaşanıyor.
Kısa bir süre önce otizmli çocuk ile annesinin minibüsten atılma olayı da kameralara yansımıştı.
Sorun sadece şoförler değil. Örneğin, birçok kolej otizmli öğrenci kabul etmiyor. Halbuki öğrenmeye açık, belli bir seviyeye gelmiş otizmli çocukların yaşıtlarıyla normal eğitim görmesi onların gelişimi açısından çok önemli. Bizzat veliler, 'Otizmli çocuk istemiyoruz, sınıfın başarısını düşürür' diyerek şikayette bulunuyorlar.
Oyun parkında zihinsel engelli bir çocuk biraz bağırdığında hemen diğer ebeveynler çocuklarını parktan kaçırıyor vs. Otobüste, minibüste, okulda, parkta, hayatın her alanında otizmlilere, zihinsel ya da bedensel engellilere yardımcı olmalıyız. En önemlisi onların bu hayatın bir parçası olduklarını bilmeliyiz. Örneğin insanlar otizmin bir eksiklik değil, farkındalık olduğunu bilmeli artık. Otizmlilerin, zihinsel ya da bedensel engellilerin; bu hayatta yaşadıkları en büyük sorun dışlanmak aslında.
Toplumu bilinçlendirmek için çok çalışmalıyız, farkındalık yaratacak daha fazla kampanya düzenlemeliyiz.