Kayserispor-Fenerbahçe maçında Kayseri'nin amigosu Recai Kahraman'ın, Fenerbahçe forması giydiği için bir çocuk ve babasının üzerine yürümesini ibretle izledik. Yaşananlar dram filmi gibiydi. 4 yaşındaki Ahmet Berkay'ın gözyaşları hepimizi derinden sarstı. Olayla ilgili hukuki işlem başlatıldı. Sosyal medyada olayı kınayan birçok yorum yapıldı, futbol yorumcuları ve yazarlar bu olayı kınadı. Peki ne değişecek? Hiçbir şey! Aradan bir süre geçsin, dört büyüklerin aralarında oynadığı bir maçta, mesela Fenerbahçe tribünlerine Galatasaray veya Trabzonspor formalı ya da Galatarasay tribünlerine Fenerbahçe formalı taraftarlar gitse, tepki ve baskı görmeyecek mi? TT Arena'da Fenerbahçe gol attığında, FB formasıyla sevinç nidaları atın, bakın ne oluyor... Ya da tam tersi Şükrü Saracoğlu'nda... Asıl suçlu amigo Recai Kahraman değil, onu yaratan Türkiye'deki yoz futbol kültürü. Gergin ortamdan tiraj ve reyting kazanma çabasında olan futbol medyası, tribünlere nefret tohumu eken yöneticiler ve en küçük hatada futbolcuları şike yapmakla suçlayan yorumcular, tek bir hatada meslektaşlarının ipini çeken hakem yorumcuları asıl suçlu. Bu ülkede Ahmet'in gözyaşlarından daha büyük olaylar yaşandı. Şampiyonluk kutlamasında, deplasmanda, hatta kendi tribünlerinde tuttuğu takımın taraftarları tarafından bıçaklanıp öldürülen insanlar oldu ve yine hiçbir şey değişmedi.