Ekranlarda yeni yeni dönmeye başlayan kamu spotunu çok değerli buluyor ve önemsiyorum.
İçişleri Bakanlığı ve Emniyet Genel Müdürlüğü'nün katkısıyla hazırlanan 'trafik barışı' ile ilgili kamu spotunun sloganı, 'Kaldır elini, ver selamını'...
Malum, haber bültenleri 'Yol kavgası yüzünden birbirlerine girdiler' ya da 'Yol verme kavgası ölüm getirdi' haberlerinden geçilmiyor. Türkiye, en az beyzbol oynanan ama en fazla beyzbol sopası satılan ülke...
Trafiğe tam bir cinnet hali hakım.
İşte yeni hazırlanan kamu spotu da bu tahrip edici kavgayı önlemeye yönelik. Klipte; birbirini elleriyle selamlayan, yol veren, hatır soran, birbirinden 'nazik' sürücüler yer alıyor. Dış ses, 'Yollarda da bir olmanın zamanı gelmedi mi?' diye soruyor.
Trafikte de 'aile olmamız' gerektiği vurgulanıyor.
Yıllar önce Radyo Trafik'te kendi yöntemimi anlatmıştım.
Direksiyona geçtiğim her sabah, benim için keyifli bir yarışma başlıyor, 'Gülücük ve teşekkür toplama yarışması'.
Kaldırımda bekleyen çocuklu hanımefendinin önünde durup (tabii arkadaki trafiği de kontrol ettikten sonra) gülümseyerek, elimle de nazikçe buyur ederek karşıya geçmelerini sağlıyorum.
Kadın da aynı gülümseme ile teşekkür ediyor. Elde var biiir!
Yokuşu güçlükle çıkan hafriyat kamyonunun duraksamadan yanımdan geçebilmesi için mümkün olabildiğince sağa yanaşıp ona yol veriyorum. Şoför kardeşim minnetle elini sağlıyor, aynı şekilde karşılığını alıyor. Elde var ikiiii!
Işıksız kavşakta geçiş üstünlüğü bende olmasına rağmen, beklemekte olan yaşlı sürücüyü yola davet ediyorum. Şimdi cebimde üç gülücük var. Bonuslarımı toplaya toplaya gideceğim yere ulaşıyorum. Peki bütün bu teşekkür ve gülücükler ne işime mi yarıyor?
Güne harika başlamama tabii ki. Üstelik bunun bulaşıcı olduğuna da inanıyorum. Benim yol verdiğim okul servisi, önümde giderken neredeyse her sürücüye, yayaya yol vermeye başlıyor. Öyleyse; kaldır elini, ver selamını... Bakarsın, bulaştırırsın birine bu en güzel virüsü...