Altınoluk'ta bir kebapçının önüne park ederken, dükkanın kaldırıma döşediği demir platforma sürten lastiğim yarıldı. Platform, araç yolunu 5-10 santim ihlal ettiği için aslında dikkatsizliğimin mazereti vardı ama fazla söylenmeden, şef garsona bana bir taksi bulmasını söyledim.
Gelen taksiyle tam lastikçinin dükkanının önüne gelmişken bir de baktım ki o şef garson bir motosikletle bizden önce içeri girdi. Lastikçiye, "Ben patronumla görüştüm. Beyefendinin tüm tamir masrafı bize ait. Ondan sakın ha para almayın" dedi. Sonra taksiciye döndü: "Şoför bey, taksi ücreti de bizden..." Hemen atıldım tabii: "Güzel kardeşim, bu düşünceli haliniz bana yeter de artar. Siz patronunuza selam söyleyin, boşuna zahmete girmesin." Şef garson ısrar etti:
"Kesinlikle olmaz. Kabul etmezseniz, ben zor durumda kalırım." Sonra aynı taksiyle beni tekrar kebapçıya götürdüler, bir masaya oturtup çay ikram ettiler. O sırada lastikçi geldi, en az onun kadar ter akıtan şef garson ile beraber lastiğimi tamir edip 15 dakikada aracıma taktılar.
Derken, dükkanın sahibi evinden geldi, binbir özür dileyerek.
Tam da esnaflığın, dahası insanlığın öldüğünü düşünmeye başladığım şu günlerde yaşadığım bir talihsiz olay, hayatımın en duygulu anlarından birine dönüşmüştü. Reklam olmasın diye kebapçının, sahibinin, personelinin adlarını yazmayacağımı sanmayın. Aksine herkes bilsin ki, Altınoluk çarşısındaki Kebapnağme, müşterisi olsun olmasın önünden geçen her vatandaşa sahip çıkan bir dükkan. Onun zarif sahibi Selahattin Talay ile dünya iyisi şef garsonu Muharrem de (soyadını ısrarla vermedi) iyilik yapmak için orada adeta fırsat kolluyor.
NOT: Olayda adı geçenler, yardım ettikleri kişinin gazeteci Yüksel Aytuğ olduğunu bu yazıyı okuduklarında öğrenecekler.