Sezai Karakoç şiirleri ölüm yıldönümüne özel derlendi! Şair Sezai Karakoç sözleri, eserleri ve hayatı

Sezai Karakoç şiirleri arasında Mona Roza, Şahdamar, Gül Muştusu gibi eserler yer alıyor. Tanzimat sonrası kaybolan metafizik şiiri yeniden yorumlayan ünlü şair tiyatro, hikaye, röportaj ve inceleme yazılarıyla da konuşuluyor. Sezai Karakoç sözleri şiirlerinden alıntılarla bugün birçok alanda görülüyor. İşte, Sezai Karakoç şiirleri, eserleri ve hayatı hakkında merak edilenler... SEZAİ KARAKOÇ HAYATI Sezai Karakoç, 1933 yılında Diyarbakır ilinin Ergani ilçesinde doğmuştur. Kendisi Türk Edebiyatı alanında sayısız eseri ile mistik şiirin en önemli temsilcileri arasında yer alır. Fransızca ve Türkçe'yi çok iyi bilen şair 16 Kasım 2021 yılında 88 yaşında kalp krizi sonucunda vefat etmiştir. Yaşadığı süre boyunca Türkiye Cumhurbaşkanlığı Kültür Ve Sanat Büyük Ödülleri ile Sanat Büyük Ödülleri'ni almaya hak kazanmıştır. SEZAİ KARAKOÇ ŞİİR KİTAPLARI Şiirler I (Monna Rosa) Şiirler II (Şahdamar-Körfez-Sesler) Şiirler III (Hızırla Kırk Saat) Şiirler IV (Taha'nın Kitabı, Gül Muştusu) Şiirler V (Zamana Adanmış Sözler) Şiirler VI (Ayinler/Çeşmeler) Şiirler VII (Leylâ ile Mecnun) Şiirler VIII (Ateş Dansı) Şiirler IX (Alınyazısı Saati) Gün Doğmadan (Toplu Şiirler) SEZAİ KARAKOÇ ŞİİRLERİ Mona Roza Mona Roza, siyah güller, ak güller Geyvenin gülleri ve beyaz yatak Kanadi kirik kus merhamet ister Ah, senin yüzünden kana batacak Mona Roza siyah güller, ak güller Ulur aya karsi kirli çakallar Ürkek ürkek bakar tavsanlar daga Mona Roza, bugün bende bir hal var Yagmur igri igri düser topraga Ulur aya karsi kirli çakallar Açma pencereni perdeleri çek Mona Roza seni görmemeliyim Bir bakisin ölmem için yetecek Anla Mona Roza, ben bir deliyim Acma pencereni perdeleri çek.. Zeytin agaçlari sögüt gölgesi Bende çikar günes aydinliga Bir nisan yüzügü, bir kapi sesi Seni hatirlatiyor her zaman bana Zeytin agaclari, sögüt gölgesi (...) Sürgün Ülkeden Başkentler Başkentine Gelin gülle başlayalım atalara uyarak Baharı koklayarak girelim kelimeler ülkesine Bir anda yükselen bir bülbül sesi -Erken erken karlar ortasında Güneş dönmüş ışık saçan bir yumurta- Bana geri getirir eski günleri ...Paslanmış demir bir kapı açılır Küf tutmuş kilitler gıcırdarken Ta karanlıklar içinde birden Bir türkü gibi yükselirsin sen Fısıldarım sana yıllarca içimde biriken Söyleyemediğim ateşten kelimeleri Şuuraltım patlamış bir bomba gibi Saçar ortalığa zamanın Ağaran saçın toz toprağını Bana ne Paris'ten Newyork'tan Londra'dan Moskova'dan Pekin'den Senin yanında Bütün türedi uygarlıklar umurumda mı Sen bir uygarlık oldun bir ömür boyu Geceme gündüzüme Gözlerin Lale Devrinden bir pencere Ellerin Baki'den Nefi'den Şeyh Galib'den Kucağıma dökülen Altın leylak (...) Donuk Aşk Yine akşam oldu, Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı yine, Uzaklık aynı gerçi, Heryerdeyken olan uzaklığın pek değişmedi, Yine akşam oldu orda olduğu gibi, Görebiliyorum seni burdan da, Aynısıydı ordayken de, Uzaklıktan korkmuyorum belki de, Orada da aynıydı uzaklık gerçi Donuklaşmış oldu artık bu, Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi, Galiba ben baştan kaybetmişim, Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş... Kar Karın yağdığını görünce Kar tutan toprağı anlayacaksın Toprakta bir karış karı görünce Kar içinde yanan karı anlayacaksın Allah kar gibi gökten yağınca Karlar sıcak sıcak saçlarına değince Başını önüne eğince Benim bu şiirimi anlayacaksın Bu adam o adam gelip gider Senin ellerinde rüyam gelip gider Her affın içinde bir intikam gelip gider Bu şiirimi anlayınca beni anlayacaksın Ben bu şiiri yazdım aşık çeşidi Öyle kar yağdı ki elim üşüdü Ruhum seni düşününce ışıdı Her şeyi beni anlayınca anlayacaksın Ben Kandan Elbise Giydim Kendinden bir şeyler kattın Güzelleştirdin ölümü de Ellerinin içiyle aydınlattın Ölüm ne demektir anladım Yer değiştiren ben değildim Farklılaşan sendin Sendin bana gelen aynalarla Sendin bana gelen sendin Artık ölebilirdim Bütün İstanbul şahidim Ben kandan elbiseler giydim Bundan senin haberin var mı