Bir bilge şöyle der: "Neyseniz onu çekersiniz, ne isterseniz değil!" Biraz düşünün... Başlangıçta hayatınıza giren o insanın aslında farklı olduğunu düşünüyordunuz. Ancak sonra, ne oluyorsa, zaman içinde o da diğerlerine dönüşüyor ve sizi istemediğiniz sona götürüyor. Buradaki anahtar kelimeler "sizin davranışlarınız" olabilir mi? Fazlasıyla karşı tarafa vazgeçilmez olduğunuzu hissettirdiğiniz için giderek umursanmaz mı oluyorsunuz? "Hayır" demeyi başaramadığınız için sınırlarınız ihlal ediliyor olabilir mi? Yaşanılan her olay sonrası kendini suçluyor ve karşındaki insanın gözünde kişiliğini değersizleştiriyor olabilir misin? Bu soruların cevaplarına çok önem veriyorum, çünkü sorununuza başka bir pencereden bakmanın yolunu açmak, sağlıklı sonuca ulaşmamızı sağlayacaktır.
Özsaygısını yitiren insanlar, hayatlarında düzen, huzur ve mutluluğu nasıl oluşturabilir? Kendini haksız yere suçlamak, bir yerde kendini onaylamamak, küçük görmek ve önemsememektir.
Kendini onaylamayan, kendine karşı hoşgörülü, affedici, toleranslı, sevgi dolu ve anlayışlı olamayan biri, doğal olarak sürekli kendini suçlayacaktır. Kendini suçlamak, öfke, nefret, hırs ve karamsarlık hislerini besleyerek çoğaltacaktır. Suçluluk hissi, tek başına bir hayatı karartmaya yetecek kadar kuvvetli bir yanılsamadır.
Kendine karşı barışçıl ol! Kendine karşı barışçıl olmak zorundasın. Kendindeki hatayı görüp düzeltmek başka, kendini suçlayıp küçümseyerek köreltmek başka bir şeydir. İkisi dışarıdan bakıldığında birbirine benziyor gibi görünse de aslında iki ayrı konudur.
Herkesin hataları vardır. Yanlış seçimler, yanlış tutumlar, yanlış sözler, yanlış tepkiler söz konusu olabilir. Bunları görüp sağduyuyla değiştirmeyi seçmek, pozitif bir hamledir. Fakat kendini suçlamak, küçümsemek, aşağılamak, köreltici, yıpratıcı ve olumsuz bir tepkidir.
