Necip Fazıl Kısakürek Sözleri - En Güzel, Anlamlı, Kısa ve Öz Necip Fazıl Şiirleri ve Özlü Sözleri

Necip Fazıl Kısakürek; İslam ideolojisiyle kaleme aldığı eserlerin yanı sıra metafizik konulu şiirleri ve aşk üzerine söylediği sözlerle edebiyat tarihinde iz bırakmıştır. Genç yaşta kalemi eline alan mistik şair Necip Fazıl Kısakürek aşk sözleri ve dini şiirleri ile çağları aşarak nesillere ilham olmuştur. Kısa ve öz sözleri ile gençlere yol gösteren üstad, onlarca esere imza atarak edebiyat çalışmalarıyla ölümünden yıllar sonra bile yaşatılmaktadır. İşte en güzel Necip Fazıl Kısakürek sözleri ve etkileyici şiirleri... En Güzel Necip Fazıl Kısakürek Sözleri Gençliğine doyamadan gitti, derler. Doymak mümkün mü ki, doyup da gitsin. Doymak burada değil. Burası acıkmanın yeri. Bir tarafta ruhi harikalar ve öbür tarafta yalçın vahşetler diyarının akıl haysiyeti tanımayan, içinde anlatılmaz bir kuvvet ve dışında anlaşılmaz bir zaaf taşıyan illetli beşeriyet hârası... Ne insanlar var bu dünyada! Nasıl elleri gider, nasıl dilleri vardır. Menfaatinden başka bir şey düşünen var mı? İnsanlar birbirinin göz bebekleri içinden bakabilirler ve kelimelerdeki ortaklıklarını tek fert halinde yaşayabilirler mi? Sonsuz öksüzlük... Rengimize baksınlar, kandan ve çamurdanız! Akrebin kıskacında yoğurmuş bizi kader; Aldırma, böyle gelmiş, bu dünya böyle gider! Aya giden, yıldıza giden milletlere imrenen Türk Gençliği! Yirmi yaşındaki Fatih'in ahlak fezasından düştüğünüz bugünkü çöplüğe bakın ve utanın! Hayatın gizli bir şuuru olduğuna inanmak istiyorum. Öyle bir şuur ki, kendisini, yok gösterecek kadar gizleyebilmiştir. Dipsiz bir uçuruma sarkıyorum. Yakalayabildiğim bir iki ot tutuyor beni. Bu otlar sökülüyor. Yumuşak toprağın içinden kökleriyle beraber geliyor. Düşüyorum! Kula kulluk etme! Unutma ki sen de kulsun. Ve kimseye gerektiğinden fazla önem verme! Yoksa unutulursun. Ben de bir insanım. Hiçbir fevkaladeliğim yok. Bir kadere bağlıyım. Bir takım zaaflarla doluyum. Belki herkesten daha zayıf. Yaşayamıyoruz. Resimlerimiz, fotoğraflarımız kadar yaşayamıyoruz. Mendilimiz, gömleğimiz, potinlerimiz kadar yaşayamıyoruz. Tohum saç, bitmezse toprak utansın! Hedefe varmayan mızrak utansın! Hey gidi küheylan, koşmana bak sen! Çatlarsan, seni doğuran kısrak utansın! Çilemizi bile bile, göre göre, doya doya doldurmadıkça kurtulamayız. Elverir ki ıstırap çekmeyi, acıya katlanmayı bilelim... Acı çeken, acı çekmeyi bilen, onu savmayı da bilecek olan demektir. Cam gibi mücella ve pürüzsüz bir düzlük üstünde bütün fetihleriyle yükselen İslam... İnsanlar dalga dalga, Allah dininin kapısına doğru akıyor... Deli, buna para derler, para! Şeref de bu, namus da bu, akıl da bu, hikmet de bu, sıhhat de bu, hayat da bu, dünya da bu, ahiret de bu, parrra! 'Allah hiçbir nefse gücünden fazlasını yüklemez.' Derin bir nefes aldı. Kurtulmuş muydu yoksa? Madem yükü bu kadar ağırdı, demek onu çekecek güce de sahipti... Ölüm her aklına geldiğinde 'ah' edip 'vah' edip inleme; bu halinle rabbimi incitmiş olacaksın. Ecel kapıyı çaldığı zaman evi telaşa verme; o geldiği zaman, sen çoktan gitmiş olacaksın. Diz çök ey zorlu nefis, önümde diz çök! Heybem hayat dolu, deste ve yumak. Sen, bütün dalların birleştiği kök; biricik meselem, sonsuza varmak... Artık bütün mantık hesaplarımı kaybettim! Hem de öylesine kaybettim ki, Amerika'da bir cinayet işlense de dünya çapında bir ses sorsa, 'Katil kim?'... 'Benim!' diye haykırabilirim! Gençlik, gelip geçti... Bir günlük süstü; nefsim doymamaktan dünyaya küstü. Eser darmadağın, emek yüzüstü; toplayın eşyamı, işim acele! Sakın bu dünya, gözle görünür ve görünmez her şeyiyle doğacak bir çocuğu kandırmak için, bütün insanların birlik olup uydurduğu müthiş bir yalan olmasın? Ve sakın o çocuk ben olmayayım? En Güzel Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri AYRILIK VAKTİ Akşamı getiren sesleri dinle Dinle de gönlümü alıver gitsin Saçlarımdan tutup kor gözlerinle Yaşlı gözlerime dalıver gitsin Güneşle köye in, beni bırak da Küçüle, küçüle kaybol ırakta Şu yolu dönerken arkana bak da Köşede bir lahza kalıver gitsin Ümidim yılların seline düştü Saçının en titrek teline düştü Kuru yaprak gibi eline düştü İstersen rüzgara salıver gitsin BEKLENEN Ne hasta bekler sabahı, Ne taze ölüyü mezar. Ne de şeytan, bir günahı, Seni beklediğim kadar. Geçti istemem gelmeni, Yokluğunda buldum seni; Bırak vehmimde gölgeni, Gelme, artık neye yarar? ANNEME Anne girdin düşüme. Yorganın olsun duam; Mezarında üşüme. Anlamam, anlatamam. Düşen düştü peşime, Artık vadeler tamam... SAÇLARIM Saçların omuzlarından aksın Mermer üzerinden geçen su gibi İçinde ezgin bir his duyacaksın Yaz vaktinin gündüz uykusu gibi Saç tel tel örtüler hep tül tül düşer Gözünün değdiği yere gül düşer Sonunda sana da bir gönül düşer Gönlümün şimdiki duygusu gibi Dillerde dökülüp sayılır saçın Sıcak nefeslerle bayılır saçın Bir tütsüdür kalbe yayılır saçın Kararan gözlerin buğusu gibi Bu nasıl dünya, hikayesi zor. Geçti, istemem gelmeni, yokluğunda buldum seni; bırak vehmimde gölgeni, gelme, artık neye yarar? Her ağızda, her telde fanilik diriltisi , sonunda tek bir şarkı, tabutun gıcırtısı !! ÇİLE Gâiblerden bir ses geldi: Bu adam, En Bilinen Necip Fazıl Şiirleri ... Aylarca gezindim, yıkık ve şaşkın, Evet, her şey bende bir gizli düğüm; Gece bir hendeğe düşercesine, Zindandan Mehmed'e Mektup Zindan iki hece, Mehmed'im lâfta! Saat beş dedi mi, bir yırtıcı zil; Kaldırımlar I Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında; II Başını bir gayeye satmış bir kahraman gibi, III Bir esmer kadındır ki, kaldırımlarda gece, Sakarya Türküsü İnsan bu, su misali, kıvrım kıvrım akar ya; İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal. İnsan üç beş damla kan, ırmak üç beş damla su; Aynalar Aynalar, bakmayın yüzüme dik dik; Veda Elimde, sükutun nabzını dinle, Ağzımı Dikseler Tel tel ve iplik iplik dikseler de ağzımı; Allah Derim Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin; Bu Yağmur Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince Babadan Oğula Eve dönmez bir akşam; Destan Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak! Büyük Doğu Marşı Allahın seçtiği kurtulmuş millet! Kavuşmak Ne görsem, ötesinde hasret çektiğim diyar; Allah ve İnsan Seni aramam için beni uzağa attın! Sabır Sabrın sonu selâmet, Sabır, incecik sırat;