Beyazıt Camisi yakınlarında 1970'li yıllarda arkadaşlarıyla çay içerken yerde sergilenerek satılan Osmanlı ve Selçuklu sanat eserlerini bir turistin ayağıyla küçümseyerek karıştırdığını gören Akgül, bu duruma üzüldüğü için hayatını ata miraslarına sahip çıkıp korumaya adadı.
Asistan olarak çalışırken maaşının büyük bir bölümünü bu işe ayıran Akgül, koleksiyona ilk olarak hat sanatıyla başladı. Zamanla eserlerini genişleten Akgül, hat sanatının yanında tespih, yüzük ve aksesuar gibi birçok eseri de koleksiyonuna dahil etti.
Koleksiyonundaki eserlerden bazılarını memleketindeki evine getiren Akgül, motiflerine uygun eşyalarla da odaları süsledi. Odalarda işlemeli rahle, gramofon, radyo ve antika birçok eşyayı sergileyen Akgül, mutfakta ise Osmanlı ve Selçuklu dönemlerine ait bakır tabak, tencere, çatal ve kaşıkları muhafaza ediyor.
"KÖY HAYATINI TERCİH ETTİM"
Mehmet Akgül, küçük yaşta ayrıldığı memleketine, anne ve babasının vefatının ardından tekrar döndüğünü söyledi. Akademisyenlikten sonra başarılı bir iş hayatı olduğunu fakat koleksiyon tutkusundan asla vazgeçmediğini aktaran Akgül, şöyle devam etti:
"Kutsal kitabımız, ayetler, hadisler hat sanatıyla yazılmıştır. O kutsallığın hürmetine örneklerin en güzeli yapılan hat sanatı ile koleksiyona başladım. Osmanlı ve Selçuklu sanat eserlerini kendi imkanlarım ölçüsünde almayı sürdürdüm. Sahip olmak egosuyla değil, korumak anlayışıyla alabildiğim kadar eser almaya başladım. Peş peşe anne ve babamı kaybedince de ya köyü yaşatmam ya da İstanbul'daki hayatıma devam etmem gerekiyordu. Ben köy hayatını tercih ettim. Bunun için de yaşayabileceğim, standartlarıma ve hobilerime uygun bir mekan yapmaya karar verdim. Selçukluyu, Osmanlıyı ve Cumhuriyet'i soluyabileceğiniz, onlarla yaşayabileceğimiz bir alan yaptım."
