Acele etmenin çoğu zaman faydadan çok zarar getirdiğini günümüz dünyasında daha çok gözlemliyoruz. Bu kavram, özellikle bireysel gelişim ve ustalık yolculuğunda kendini gösteriyor. Yolculuğumuz, sadece varmak istediğimiz noktaya ulaşmakla ilgili değil, aynı zamanda bu süreçte kim olduğumuzu keşfetmek, deneyimlerimizden öğrenmek ve bu öğrendiklerimizi hayatımıza entegre etmekle ilgili. İşte bu yüzden, "Her şey vaktini bekler" sözü, hem bir yaşam felsefesi hem de derin bir içsel arayışın ifadesi haline gelir.
SUFİNİN HAYAT DERSİ
Uzak diyarlardan gelen bir genç, meşhur bir sufinin peşine düşer ve onun yanına gider. Kendisinin öğrencisi olmak istediğini söyler. Sufi, "Kapımız herkese açıktır" diyerek onu kabul eder. Genç heyecanlanmış ve mutludur; artık meşhur bir sufinin öğrencisidir. "Ne kadar çalışırsam sizin gibi bir sufi olabilirim?" diye sorar. Sufi, "Eğer beni gerçekten layıkıyla dinler ve dediklerimi yaparsan iki yılda bu mertebeye ulaşırsın" diye karşılık verir. Öğrenci biraz düşünür ve zamanın hayli uzun olduğunu düşünür. "Peki, daha çok çalışırsam ne kadar sürer?" diye sorar.
Sufi, gülümseyerek ve sükûnetle, tatlı bir dille, "O zaman en az dört yıl sürer" diye cevap verir. Öğrenci, bu durumun bir yanlışlık olduğunu düşünerek biraz gerilir. "Ben gece gündüz çalışmaktan bahsediyorum!" diye biraz hiddetlenir. "Uykumdan bile feragat edeceğim, gerekirse yemek yemeyeceğim, içmeyeceğim, gece gündüz çalışacağım. İşte o zaman ne kadar sürer sizin gibi bir sufi olmam, onu söyleyin bana..." diye ısrar eder. Sufi hâlâ sakin bir şekilde, tatlı sesiyle ve gayet ciddi bir ifadeyle, "Hımmm... Yani sen gece gündüz hiç uyumadan çalışacaksın, öyle mi?" der. Öğrenci nihayet şevklenir. "Evet, evet!" der. "Hiç uyumadan çalışacağım, gece gündüz... Ne gerekiyorsa yapacağım. Kimsenin yapamadığını yapacağım..." Sufinin bakışları derinleşir ve aklında ciddi bir hesap yapıyor gibidir. "O zaman en az on yıl sürer" diye cevap verir.
YOLCULUK, DENEYİM VE USTALIK: BİR İÇSEL ARAYIŞ
Demem o ki, ustalık yolunda acelecilik, yalnızca bir engel değil, aynı zamanda en büyük handikaptır; hatta en acımasız düşmanınız olabilir. Yolculuğun her adımını, her safhasını dikkatle ve sabırla deneyimlemeden, gerçek bir ustalığa ulaşmanız mümkün değildir. Bir sanatın, bir zanaatın ya da herhangi bir becerinin inceliklerini kavramak, onu derinlemesine anlamak için mutlaka zaman ve sabır gerekir. Aceleyle, sırf daha çabuk sonuca ulaşmak adına atlanan her adım, aslında o yolda ilerlemenizi engeller, ustalığınıza gölge düşürür.
Yürümediğiniz bir yolun seyyahı olamayacağınız gibi, sadece haritalarda gördüğünüz ya da başkalarından duyduğunuz yerler hakkında gerçek bir bilgiye, tecrübeye sahip olmanız beklenemez. Benzer şekilde, içinde yüzmediğiniz denizlerin sırlarını, onların derinliklerinde saklı hikayeleri, karanlıklarını ve ışığını bilmek, anlamak mümkün olmaz. Denizin sırlarını ancak onunla mücadele eden, onunla bütünleşenler anlayabilir. Issızlığında kaybolmadığınız çöllerin, o sonsuz kum denizlerinin verdiği hissi, orada yaşanan zorlukları, güzellikleri ve tecrübeleri kimseye aktaramazsınız. Çöl, sadece kum yığınlarından ibaret bir yer değildir; o, aynı zamanda içsel bir yolculuğun, kişisel bir arayışın mekanıdır.
