1916 yılında yayınlanan genel görelilik teorisi ile Albert Einstein, sadece fizik ve evren konularında değil, insanlık tarihinde de büyük bir değişime imza attı. Bu teori ile yerçekiminin aslında bir uzay - zaman esnekliğinin neticesinde gerçekleştiği belirtilliyor. Bu teoriye göre; devasa nesneler uzay-zamanı bükerek, etrafında diğer cisimlerin yörüngesinde döndüğü çöküntüler oluşturuyor.
TEST EDİLMEYE DEVAM EDİYOR
Bilim insanları, son 108 yılda bu teorinin hangi durumlarda yetersiz olduğuna dair ispatlama mekanizmaları geliştirmeye çalışıyorlar. Fakat hala Einstein'ın haksız olduğu bir konu çıkmadı.
16 YILLIK TEST
Araştırmacılar, genel göreliliğe karşı şimdiye kadar yapılan en iddialı çalışmalardan birinin sonuçlarını Physical Review X adlı bilimsel dergide yayınladılar. Araştırma, 2003'ten 2019'a kadar yedi farklı radyo teleskopu tarafından dünya çapında gözlemlenen bir çift pulsar sisteminin gözlemlerini analiz etti.
Manyetik kutuplarından güçlü radyasyon ışınları ve parçacıklar yayan nötron yıldızlarına pulsar adı veriliyor. Süpernova patlaması sonucunda oluşan parçalanan bir yıldızın merkezinin kendi üzerine çekmesiyle oluşuyorlar. Aynı zamanda bu yıldızlar, çok yoğun kütleli, çok küçük çaplı, yüksek manyetik alana sahip ve kendi çevresinde muazzam hızlarda dönen gök cisimlerden oluşuyor. Yani, Güneş gibi yıldızlar, hiçbir zaman bir nötron yıldızı oluşturamıyor.
Güneş gibi yıldızlar ise yakıtları bittiğinde "beyaz cüce" adı verilen bir yapı haline geliyorlar. Fakat Güneş'ten en az 8 kat daha büyük olan, çok büyük kütleli yıldızlar süpernova patlaması sonucunda kendi üstüne çöküyor, böylelikle nötron yıldızları oluşturuyorlar. Güneş'ten en az 25 kat daha büyük kütleli yıldızlarsa aynı zincirleme olayları yaşadıktan sonra kara delik haline geliyorlar.
